وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
بعثت در لغت برانگیختگی،فرستاده شدن،زنده کردن مردگان،رستخیز،قیامت،حشر وحسابدهی فرجامین انسان است.بعثت برقراری رابطه است میان انسان و خالق،یک بیداری و اگاهی وجودیست برای یک حرکت از خود تا خدا.این سیر کمالی اختیاریست در مقابل موجود اگاه ،ازاد و مسوول.رابطه ایست میان سرشت و سرنوشت ادمی.بعثت قبل از همه یک بحث وجودیست که فقط انسان درین عالم با ان مقابل قرار میگیرد،با سوالی روبروست که بقول فلاسفه چون کیرکه گارد،کامو وسارتر بزرگترین دلهره وجودی انسان درین عالم است.برای درک بعثت انسان باید در ابعاد گوناگون وجودی خویش تحقیق و تامل ورزد که اینکار هم یک سیر وجودی انبساط اور و هم یک دلهره است که انسان را در مقابل هستی گرفتار اضطراب میسازد.بعثت یک تکان و تلنگر وجودیست که پیامبران به انسان وارد میکنند و ناگهان او را در برابر یک ازمون سرنوشت ساز قرار میدهند.همینطور بعثت چشم باز کردن یک موجود زندانی در خود است که او را رو به هستی گشایش داده و به ابعاد بی نهایت وجودی اش اگاه میگرداند.یک جهش عمودی وجودی در او برپا میکند که موقعیت ویژه خودش را در میان همه موجودات این عالم کشف می نماید.انسان اگاه از. خود و هستی درین مقابله با یک رستاخیز وجودی روبرو میگردد که او را از حالت انجماد و ایستایی چون ذره ای بسوی بینهایت پرتاب مینماید.
واژه بعثت را چون دیگر واژه های دینی فقط با زبان سمبلیک میتوان فهمید نه با زبان منظبط راسیونال و لیترال.بعثت بدون تردید یک کفتمان ارمانیست که اگر انسانی توفیق وقوع انرا در خود داشته باشد با یک بیگ بانگروبروست.ذره ایست که ناگهان بسوی بینهایت پرتاب میشود و قیامتی رادرخود می یابد. با افتادن در مسیر معرفت و انبساط وجودی میتوان بعثت را در خود تجربه کرد.ازین منظر نظامهای متحجر و جاهلی که نام حکومت دینی بر خود می گذارند در نقطه مقابل بعثت قرار میگیرند،این نظامها دشمن برانگیختگی و بیداری انسانها اند زیرا انچه این نظامهای دیوسیرت از انسانها میخواهند بی ارادگی،انجماد و جهالت مطلق است و بس.
