وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
خبرجدید بود اما حیرت آور !وقتی گزارش مکمل پرونده خروج سربازان امریکا که با ساس موافقتنامه دوحه صورت گرفت از سوی کمیته روابط خارجی به نشررسید در این میان یک رازسربه مهرکه هرچند برای بسیاری ازتحلیلگران امورکه مسائل سیاسی را درتلسکوب بصیرت وعقلانیت می نگرند خبری از قبل معلوم بود افشأ گردید وآن مطلبی بود که گویا در نتیجه توافقنامه دوحه چند هزار سرباز با چند پایگاه نظامی منجمله پایگاه نظامی باگرام که در چند کیلومتری شمال کابل قرار دارد تا چند سال دیگر نیز باقی می ماند و طالبان در مذاکراتی اشتراک می کنند که برای ایجاد یک دولت “اسلامی ” بنام گفتگو های بین الافغانی بوجود می آید و این دولت جدید توسط سازمان ملل و جامعه بین المللی برسمیت شناخته خواهد شد در این گزارش همچنین زلمی خلیلزاد، فرستاده ویژه پیشین امریکا برای صلح افغانستان به تضعیف حکومت افغانستان و در تاریکی نگهداشتن مقام‌های ارشد نظامی امریکا در جریان مذاکره با طالبان متهم شده است.براساس این گزارش، آقای خلیلزاد در جریان مذاکرات، حکومت افغانستان را با به حاشیه راندن تضعیف کرد. اما زلمی خلیلزاد نمائنده صلح امریکا در افغانستان که موافقتنامه دوحه توسط وی و ملا عبدالغنی برادر که گفته می شود به اثر تقاضای مستقیم خلیزاد بنام زندانی در پاکستان نگهداری می گردید به امضا رسید اما زلمی خلیلزاد این گزارش کنگره امریکا را ناقص خوانده و با نوشته ای در صفحه شخصی اش ایکس یا همان تویتر سابق گفته که من قبلأ گزارش کمیته سیاست خارجی امریکا را که در سخنان
سناتور مک کال با برنامه Face the Nation شبکه تلویزیونی CBS بصورت مختصر انعکاس یافته بود خواندم و شنیدم در این گزارش آمده است که رهبران نظامی ایالات متحده در جریان مذاکرات طالبان ایالات متحده در تاریکی نگه داشته شده اند. این از نظر واقعی نادرست است. زیرا ژنرال اسکات میلر، فرمانده نیروهای آمریکایی در افغانستان و نمایندگان او، به طور کامل در مذاکرات با طالبان شرکت داشتند. علاوه بر این، ژنرال مارک میلی نماینده رئیس ستاد مشترک نیز در این نشست شرکت داشت و خود جنرال میلی دو بار در دوحه با طالبان دیدار کرد. رهبری ایالات متحده می ترسید که چنین پیوندی منجر به ادامه جنگ “بی پایان” شود. بدبینی گسترده ای وجود داشت که رهبران افغانستان کشورشان را در اولویت قرار می دهند و به دنبال مصالحه ای واقع بینانه خواهند بود،
این انتظار این بود که در عوض پاهای خود را بکشند و منجر به هزینه های مداوم ثروت و زندگی ایالات متحده شود.واقیعت این است از آنجائیکه در نظام اقتصادی بازار آزاد بویژه با روح وشیوه مافیائی منافع شخصی سرمایه گذران که با براه انداختن شرکت های سهامی چند میلیتی مسأله منافع اقتصادی حرف اول را میزند و طبیعی است که سیاست خارجی هر دو حزب یعنی دموکراتها و جمهوری خواهان بویژه در مسأله حضورسربازان امریکائی یکسان بوده است اما با آنهم با توجه به این استراتیژیی عمومی وقتی انتخابات ریاست جمهوری فرا میرسد از چگونگی اجرای برخی اهرم های استراتیژیک از سوی یکدیگر به حیث وسیله فشار استفاده میگردد . چنانچه مسأله نحوه خروج سربازان امریکائی ازافغانستان بحیث یک مسأله حاد در تبلیغات جمهوری خواهان علیه دموکرات ها قرار گرفته است و جالب آن است که وقتی گزارشهای استفاده از میدان هوائی باگرام توسط ارتش کشور چین به نشر رسید آقای دونالد ترومپ در یک گردهم آیی انتخاباتی ریاست جمهور ی گفت : اگر من رئیس جمهور می بودم فاجعه افغانستان اتفاق نه می افتاد اما حالأ واقیعت این است که باید بپذیریم بعد از بیست ویک سال حضور در افغانستان باید از آن جهنم خارج می شدیم اما من پایگاه نظامی باگرام را حفظ می کردم این پایگاه یک ساعت از جائیکه چین در حال تولید سلاح های هستوی خود است فاصله دارد ما به طرز احمقانه ای این پایگاه را به آنها واگزار کردیم ما این پایگاه را سالها قبل به قیمت میلیارد ها دالر ساختیم ما باید این پایگاه را حفظ میکردیم سرباز خروج باید در باگرام انجام می شد نه در فرودگاه محلی کوچک آنها که همه جا آشوب بر پا شد …. اکنون دیده شود که اگر دونالد ترومپ بریاست جمهوری امریکا که نظام کاپیتالیستی با سیستم بازار آزاد بر مبنای منافع شرکت های چند میلیتی در تمامی اندام های جامعه جریان دارد با مسأله خروج سربازان امریکائی از افغانستان چگونه برخورد می کند ؟
