بی اطلاعی ولجبازی ذبیح الله خان مجاهد نسبت به مفهوم حقوقی مشــــروعیت مــــلـــــی!

ویژه گی های ذبیح الله  خان مجاهد سخنگویی دائیم انلائین طالبان اگر هیچ نباشد این است که  خود را صاحب نظر در باب هرفن میداند . صد بار به این سخنگویی عزیز عرض کرده ایم و هزار بار دیگر هم از طریق همین تربیون به عرض خواهیم رساند که دراین قبیل امور که بار علمی و حقوقی دارند ابراز نظر نکن یا اگر می دهی کافی ووافی بده ! آخرین مرتبه ای نیز طی یک گفتگوی مفصل با محترمه خانم پرستو بهرامی راد ژورنالیست  شبکه خبریی ایران اف وقتی درباره موضوع مشروعیت ملی وبین المللی متعلق به اداره سرپرست طالبانی ازایشان پرسیدند وی بلادرنگ پاسخ های متحد المال ِ که ازهمان روز نخست  تشکیل حکومت سرپرست  طالبانی  وِرد زبان که همه اذناب طالبانی  اند چنین فرمودند گویا شرایطی را که باید یک حکومت در بعد بین المللی به رسمیت شناخته شود را ما داریم. ما جغرافیا، دستگاه حکومتی و نیروی معلوم داریم و اینها چیزی‎هایی است که هر حکومتی لازم دارد و«امارات اسلامی افغانستان» همه این‌ها را مهیا کرده است. با تأسف و ماسوا ازاینکه نصف نفوس افغانستان یعنی زنان از هرگونه تعلیم و تربیت بی بهره اند حتی زمانیکه ازحقوق شان به عنوان یک دولت مشروع ملی صحبت میکنند به مسائل و دشواری های چهارده صد سال قبل متوصل میشوند که گویا به فرمان امیرالمؤمنین از حقوق شرعی مانند حق میراث ، حق انتخاب همسر؛ ممانعت ازدادن به زور وغیره  مسائل  برخوردار باشند اما باید گفت برای اجرای اینگونه مسائل پیچیده که در امتداد تاریخ یک ملت به وجدان و اخلاق مردم مبدل شده  یک بستر مناسب  فرهنگی و اجتماعی متناسب با فرهنگ و ارزشهای مثبت تاریخی مردم افغانستان لازم است که جامعه را گام به گام بسوی پیشرفت و ترقی سوق دهند  درغیر آن هرگونه فتوی و فرمان فاقد مشروعیت پنداشته میشود . اینک برخی از سوالات و پاسخ های مجاهد آغا با خانم پرستو بهرامی راد را خدمت شما عزیزان  تقدیم میدارم

   موانعی از طرف افغانستان و مردم افغانستان و «امارات اسلامی افغانستان» وجود ندارد. شرایطی را که باید یک حکومت در بعد بین المللی به رسمیت شناخته شود را ما داریم. ما جغرافیا، دستگاه حکومتی و نیروی معلوم داریم و اینها چیزی‎هایی است که هر حکومتی لازم دارد و «امارات اسلامی افغانستان» همه این‌ها را  مهیا کرده است. البته بعضی از کشورها در این راستا مانع هستند. ما می‌بینیم کشورهایی هستند که در فضاهای بین‌المللی مؤثر هستند و آنها به سازمان ملل متحد تسلط کامل دارند و با ما در جنگ هستند. ۲۰ سال با آنها در جنگ بودیم، آنها حسادت خود را هنوز به پایان نرساندند و مردم افغانستان هنوز هم در حالتی قرار دارند که باید انتقام‌گیری صورت بگیرد. در این حالت است که موانعی در خصوص پیشرفت سیاسی ما صورت می‌گیرد، وگرنه ما در سطح منطقه روابط خوب سیاسی داریم، همچنین با همسایگان خود روابط خوب سیاسی و دیپلماتیک داریم. روابط دیپلماتیک ما هر روز بهتر شده است. نزدیک به ۴۰ کشور در افغانستان نمایندگان سیاسی و فعالیت دیپلماتیک دارند. همچنین در همین ۴۰ کشور افغانستان نمایندگی‌های دیپلماتیک خود را فعال ساخته است؛ ولی کشورهای غربی در این راستا مانع هستند و از طریق سازمان ملل مشکلاتی برای ما ایجاد می‌کنند. علت عمده این است که آنها در افغانستان شکست خورده اند و برای آنها آسان نیست که این شرایط را هضم کنند و به حالت نرمال و عادی دیپلماتیک برگردند. همه اینها مسائلی هستند که مربوط به مردم افغانستان می‌شوند و ما امروز حکومت فراگیر داریم. تمام دستگاه‌های حکومتی که از قبل وجود داشته ۸۰ درصد آن فعال است و مبارزه ما هم از یک ولایت و یک قوم نبوده است. تمام مردم افغانستان در مبارزه ما شریک بودند و امروز در حکومت هم شریک هستند. حتی در کابینه هم تمام اقوام افغانستان حضور دارند؛ پشتون، تاجیک، ازبک، ترکمن، بلوچ، هزاره و نورستانی. همه اقوام افغانستان در کابینه هستند، ولی این که بازهم تعریف‌هایی از بیرون به ما گفته می‌شود ما نمی‌دانیم هدف از آن چیست؟ از سوی دیگر این موضوع، مربوط به مسائل داخلی مردم افغانستان است. چیزی که به نفع ملت و مردم افغانستان است را ما درک می‌کنیم و تلاش می‌ورزیم که روز به روز دامنه حکومت‎داری را توسعه دهیم و مؤثرتر عمل کنیم و با مردم خود ارتباط داشته باشیم