گـزیده اخبــار

خانه » اجتماعی » یک سوال اصلی اما سیخکی !
یک سوال اصلی اما سیخکی !

یک سوال اصلی اما سیخکی !

تاریخ گواه است که در جنگ علیه انگلیس‌ها و قشون سرخ شوروی سابق مردم تمام ولایات، اقوام، ملیت ها، قبایل، احزاب، مذاهب و حتی برادران اهل هنود شامل بودند، آیا در جنگ بیست ساله علیه حضور ناتو و جمهوریت هم همینطور بود؟ حقایق تاریخی را کسی جعل و کتمان کرده نمیتواتد، بعضی دوستان که بیشتر شان مقیم خارج اند و تحولات افغانستان را از طریق رسانه ها تعقیب مینمودند و مینمایند گاهگاهی می‌نویسند که “جنگ ملت افغانستان علیه حضور ناتو!”. این قلم به اساس اسناد، شواهد، مدارک و واقعیت هاعینی گفته می‌توانیم که در جنگ بیست ساله زمان جمهوریت و حضور ناتو یک گروه خاص بنام تحریک طالبان که تعداد شان ده فیصد قوم شریف پشتون را تشکیل نمیدهد دخیل بودند، باقی همه ملیت ها، اقوام، احزاب، گروه ها (اکثریت ها و اقلیت ها) مستقیم در حکومت تحت حمایه خارجی ها شامل بودند، برای اثبات این حقیقت این قلم به اساس (facts & figures) دلایل و شواهد ذیل را ارائه میکنم: اول. در امارت فعلی طالبان ۹۹ فی‌صد اراکین حکومت متعلق به یک گروه کوچک که مربوط یک قوم اند شامل اند، دوم. همینطور اکثریت مطلق کدر رهبری طالبان مربوط یک قوم اند نه همه ملت افعانستان و همینکه طالبان نمی خواهند سایر اقوام و احزاب را در حکومت فعلی شان شامل بسازند و یا انتخابات را دایر نمایند حق بجانب هستند زیرا همین ها در بیست سال جمهوریت در جنگ دخیل بودند و با آمریکایی ها معامله کردند نه همه اقوام، ملیت ها، احزاب و گروه ها، همین طالبان در بیست سال جنگ کشته دادند، زخمی شدند و گاهگاهی خانه های شان هم بمباران شد، اینکه چند چهره محدود در حکومت فعلی طالبان دیده می‌شوند و یا در زمان جنگ با طالبان بودند اینها در سال‌های اخیر که جنگ توسط ستون پنجمی های جمهوریت به شمال انتقال داده شد در گروه طالبان حضور یافتند مثلآ همین قوماندان دو آتشه “قطعه بدری!” تحریک طالبان بنام “حمید خراسانی” بعد از همکاری با طالبان در سرکوب قومش در پنجشیر به شهرت و مقام رسید، همینطور مولوی مهدی هزاره که چند ماه بعد از به قدرت رسیدن دوباره امارت در راه فرار به ایران توسط خودطالبان دستگیر واعدام شد،                    

          دیده شود که سرنوشت قاری فصیح الدین بدخشی بکجا خواهد کشید. زمانیکه می‌گویم جنگ توسط ستون پنجمی های جمهوریت به شمال انتقال شد این یک حقیقت انکار ناپذیر است، زیرا از طریق نماینده های مردم در پارلمان زمان جمهوریت شواهد و فلم های هلیکوپترهای که جنگجویان طالب را با امکانات نظامی به شمال انتقال میدادند به دسترس مطبوعات قرار دادند،       
  تاریخ و مردم افغانستان معاهده ننگین تسلیمی ولسوالی دهنه غوری بغلان را به طالبان توسط گلاب منگل فراموش نخواهد کرد که دهنه غوری را بمانند مناطق قبایلی پاکستان حق خود ارادیت برای فعالیت و تجهیز جنگجویان طالبان در شمال دادند. این یک حقیفت مسلم است ناتو به بهانه دستگیری اسامه بن‌لادن در افعانستان تجاوز کرده بود در حالیکه سر وکله او از ایبت آباد پاکستان ظاهر شد و همانجا داستان زندگیش ختم شد. برای اینکه بهتر بدانیم که همه ملت افعانستان در جنگ علیه ناتو سهیم نبودند باید به این سوال پاسخ داده شود که چرا اعضای نهضت اسلامی افغانستان که یک عمر برای ایجاد حکومت اسلامی مبارزه کرده بودند در جهاد علیه روسها نقش کلیدی داشتند افغانستان و منطقه را ترک هم نکرده بودند علیه حضور ناتو و حکومت تحت حمایت شان نجنگیدند؟ تعداد کثیر اعضای نهضت اسلامی افغانستان که در زمان تجاوز روسها در افعانستان بزرگترین نقش را در مبارزه علیه روس‌ها داشتند اما در زمان تجاوز ناتو در حکومت تحت حمایت خارجی ها چوکی های کلیدی را در اختیار داشتند از شرکت در جنگ علیه ناتو خوداری کردند بگونه مثال از چند تن آن آقایون مشت نمونه خروار نام میبرم، منشی عبدالمجید که یک زمان ریس کمیته مالی حزب اسلامی بود، داکتر انور ریس کمیته صحی حزب اسلامی، قاضی امین وقاد معاون حزب اسلامی، انجنیر وحیدالله سباون ریس امنیت حزب اسلامی، محمد اسماعیل خان عضو کدر رهبری جمعیت اسلامی، عبدالهادی ارغندیوال ریس کمیته مالی حزب اسلامی، استاد ربانی شهید رهبر جمعیت اسلامی افغانستان، استاد سیاف و صدها تن دیگر که این مضمون حوصله نوشتن اسامی همه آنها را ندارد. یکی از سخنان خیلی تاریخی رهبر شاخه انشعابی حزب اسلامی افغانستان جناب ارغندیوال در یکی از مصاحبه های خود خیلی منطقی فرمودند که ما اعضای نهضت اسلامی “بین بد و بدترین بد را انتخاب کردیم!” یعنی همکاری با جمهوریت تحت حمایت ناتو گزینه “بد” بود، اما ترجیع دادیم که از شرکت در جنگی که در آن جنگ استخبارات منطقه خصوصآ “آی اس آی” مستقیم دست داشت “بدترین گزینه” بود اجتناب کنیم، این سخنان آغای ارغندیوال باید درج تاریخ زرین افعانستان شود، زیرا آغای ارغندیوال نیک میدانست که شرکت در جنگی که توسط اجنبی ها مدیریت، تمویل و تجهیز میگردد سرنوشت بدی را در قبال دارد چنانچه سرنوشت امروزی مردم افعانستان شاهد این ادعای اوست زیرا: . بیست میلیون زن و دختر آزادی فردی و اجتماعی خود را از دست دادند، *. دروازه های تعلیم به روی دختران بسته شد، *. کندک انتحاری در چوکات وزارت داخله ایجاد شد، *. امام و خطیب های مساجد از گفتن خطبه نماز های جمعه محروم شدند، *. قانون احزاب لغو شد، *. سه میلیون شهروند افعانستان بعد از سقوط جمهوریت و روی کار آمدن امارت مجبور به ترک دیار شدند در حالیکه از آغاز حضور ناتو در افعانستان پنج میلیون مهاجر که در زمان جنگ ملت افغانستان علیه روسها وطن را ترک کرده بودند بعد از سقوط دور اول طالبان و رویکار آمدن جمهوریت در موجودیت قوای ناتو از پاکستان و ایران به وطن عودت کردند که احصاییه آن ثبت اداره مهاجرین سازمان ملل متحد یا UHCRR است، *. بیکاری و بی روزگاری بیداد میکند، *. مردم از فرط گرسنگی اولادهای خود را بفروش میرساند، *. افعانستان مرکز تروریزم جهانی مبدل شده که کشته شدن ایمن الظواهری در قلب کابل شاهد این ادعای ماست، اعضای نهضت اسلامی می‌دانستند که شرکت در جنگ همانند سرنوشت و نتیجه جنگ علیه روس‌ها منتج خواهد شد که جز تباهی و بربادی برای مردم مظلوم افعانستان هیچ منفعتی نداشت. امید آنعده دوستان بی‌خبر از واقعیت که جنگ بیست ساله علیه جمهوریت را جنگ مردم افغانستان می‌نامند درک کرده باشند که آن جنگ بیست ساله زمان جمهوریت مانند جنگ مردم افعانستان علیه انگلیس‌ها و روس‌ها نبود، بلکه جنگ یک گروه کوچک که در عقب آن گروه دست چندین استخبارات بشمول استخبارات کشور های که هم با جمهوریت معاهده همکاری بیست ساله امضا کرده بودند و هم از سال ۲۰۰۷ با طالبان مذاکره دوستی و همکاری داشتند دخیل بود. نقد و نظر با جبین باز پذیرفته میشود.

جوابی بنویسید

ایمیل شما نشر نخواهد شدخانه های ضروری نشانه گذاری شده است. *

*

بالا