وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
هرکسی اعم ازفرد و یا جمع هر ازگاهی می نشیند و کارنامه گذشته اش را مورد ارزیابی و براورد قرار میدهد.کامیابیها و ناکامی هایش را با یکدیگر مقایسه مینماید.گفته اند آدم باید هرشب که بخانه برمیگردد تمام کارهایش را که از صبح تا شب انجام داده است ارزیابی نماید و خودش را مورد قضاوت عقل و وجدان خود قرار دهد.این شاید یکی از پایدار ترین اصول زندگی انسان باشد که بعنوان موجود با شعور و باوجدان خود را با آن خو دهد.این بیلان از دوسو انجام میشود؛ یکی از سوی خود طالبان دیگری از چشم مردم افغانستان و جهان.آیا ایندو داوری یکسان خواهد بود.بدون شک طالبان خودشان را کامیاب و حق بجانب میدانند و توهماتی را بعنوان افتخارات برای خود برخواهند شمرد اما این داوری به اصطلاح مروج در زبان انگیسی « توصیف خود توصیف نیست» پسندیده نیست.
درست است که انسان داوری هایی در مورد خود دارد اما کار اجتماعی و خدمات عمومی در آیینه نظر مردم و دیگران اعتبار دارد.میزان و معیار قناعت و رضاییت مردم است.همه زمامداران سیاسی و متصدیان امور اجتماعی مشروعیت و مقبولیت کار خود شان را مرهون نظر و نگاه مردم اند،هیچ معیار دیگری درین زمینه معتبرتر از رضاییت مردم نیست.رفتار دینی و اخلاقی هم با نگاه مردم محک زده میشود زیرا ماهیت هردو کار اجتماعیست ،تصدیق هم باید از سوی جامعه صورت گیرد.اگر کسی ادعا کند که مامور و مسؤل اجرای احکام خدا در زمین است ،خدا به او صلاحیت داده و حسابگیر کارنامه او هم خداست پس نزد مردم هیچ مسؤلیتی ندارد.در صورتیکه مردم به ان رضاییت و موافقت نداشته باشند آن ادعا جز کذب و شارلتان بازی ای بیش نیست.در روی زمین فقط مردم است که معیار صلاحیت و مشروعیت بخشی و مشروعیت و صلاحیت ستانی اند.هیچکسی حق چنین ادعای گزاف را ندارد.خداهم بر اساس اعتقاد مردم و رضاییت مردم را بوته آزمایش قار داده است.رضاییت مردم شرط رضاییت خداست البته در امور اجتماعی.بنابرین دستاورد و بیلان کار یکساله طالبان اوج یک فاجعه و سیر انحطاطی ایست که توسط سلف سیاسی طالبان آغاز گشته بود.فساد و انحطاط خانمانسوز کنونی پایه و اساسش توسط طالب کرزی و طالب غنی گذاشته شده بود.طالبان تمام اوصاف و کیفیات قهقرایی و ابتذالی را در خود جمع دارند.تا کنون افغانستان صاحب حاکمیت ملی نیست چون حاکمیت ملی برخاسته و محصول اراده و رضاییت کامل ملیست که مصدر ان مردم اند.ملت از روز سلطه مجدد طالبان هیچگونه حاکمیتی بر مقدرات سیاسی خود ندارند.
همه تصامیم و اقدامات طالبان خودسرانه و بدون در نظر داشت خواسته های مردم و در غیاب انها انجام میشود.مردم درین تصامیم به جوی حساب نمیشوند.از دوران اسلاف تاریخی طالبان چون عبد الرحمان خان تا کرزی و غنی مردم هیچگاه صاحب حاکمیت ملی نبوده اند،همه زمامداران ازانروز تا کنون خلیفه و نایب استعمار گران بوده.اقتصاد ورشکسته و ویران شده،بیکاری،فقر مطلق به شهادت همه ناظران دستآورد دیگر ننگین طالبان است که گریبان مردم را گرفته است.مملکت هنوز قانون اساسی که تضمین کننده زندگی مردم و محدود کننده عمل طالبان باشد ندارد.طالبان در تمام عرصه های زندکی مردم بدون قید و بندی دست باز دارند.میتوان گفت که مطلقآ قانونی در کشور وجود ندارد.افغانستان تا کنون دارای یک نظام سیاسی معین و با ثبات نیست.از دیرزمانی تا کنون سلطه قومی و قبیلوی است که بر همه تحمیل شده است.نظام تعلیم و تربیت و معارف کشور تقریبآ بطور کامل فروپاشیده است،آینده معارف و نصاب تعلیمی در حالت معلق و ابهام تمام قرار گرفته است.با در نظرداشت ماهیت ایدئولوژیک و طبیعت تمامیت خواهانه طالبان میتوان حدس زد که دیگر معارفی به معنی رایج در جهان و در زمانه ما در افغانستان وجود نخواهد داشت.محرومیت زنان و دختران از تعلیم و تربیت و حیات فعال احتماعی به تنهایی فاجعه شرمآور دیگریست که بصورت عمدی و سیستماتیک بدست طالبان ایجاد شده است.سرنوشت همه معارف مملکت و به تبع ان نسلهای اینده معلق به تصمیم یک ملای بیسواد و مجهول الهویه قرار گرفته است.عدم امنیت جانی و مالی،نومیدی نسبت به اینده و عدم امنیت فکری،عقیدتی و مذهبی سبب شده است که صدها هزار نفر خانه و کاشانه خود را رها کرده راه آوارگی و مهاجرت به کشورهای منطقه و جهان را در پیش گرفته اند،این روند خروج و فرار از کشور هنوز به قوت خود باقیست.این پدیده دردناک و خانمانسوز دستاورد طالبان است.عدم مشروعیت و عدم یک نظام سیاسی تثبیت شده در افغانستان در صحنه بین المللی در طول یکسال تمام ثمره شوم دیگر سلطه نا مشروع طالبان است که با ان روبروییم.
عدم حضور علمی،فرهنگی،سیاسی،هنری،صنعتی و ورزشی افغانستان در صحنه بین المللی از توابع خسارتبار دیگر سلطه قبیلوی طالبان است بر سرنوشت این ملت.طالبان بمثابه یک موجود با شعور،با وجدان و با دین( به قول خودشان) باید بعد از سپری یا ضایع شدن یکسال وقت ارزشمند یک ملت باید خود نیز به براورد و بیلان کارنامه یکساله خویش بپردازند و حاصل کار خویش را حساب کنند که در نگاه مردم افغانستان و جهان و بالاتر ازان در پیشگاه خدایی که مدعی اعتقاد به انند شایستگی چه نمره ای را دارند.مومنی که خودش را محاسبه و مؤاخذه ننماید مومن نخواهد بود.بادر نظرداشت نکات فوق است که مردم میتوانند کارنامه یکساله طالبان را ارزیابی و توقعات خود را در آینده از آنها ترسیم نمایند و تکلیف خود را با انها روشن.
در رخ ماه نو کسی خندد
که ازو سود و مزد بر بندد
