تو خــود ستــــاره شـــو !

منگر به آسمان

در عمق بحر شب

ماه و ستاره نیست در آن آسمان دور

تو خود ستاره شو

با تیغ نور قلب سیاهی بکن شکاف

تو خود ستاره شو

گر او و تو و من

انجم شویم در افق آرزوی ما

زنجیر اتحاد

با دست های خویش

بافیم در ازدحام شب و تیره گی ای شب

شب را مجال زیست نخواهد بجای ماند

در شهر نور ما.

بی هم چو قطره ایم

با هم خروش موج

با هم ضیای مهر

بگذار تا ستاره شویم در سمای جهل

چشم امید از افق و انجمش مدار