وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
دیدگاه نواندیشی : هیچکسی نه میتواند انکار کند که از چند دهه یاهم چندین سال بدینسو همه داشت وناداشت ملت بزرگ افغانستان که گاهی تاریخ پنجهزار ساله وکشور افغانستان قبرستان امپراطوری های جهان را یدک می کشیم در حلقومی از دیپلوماسی ها واستراتیژیی های ناقص جهانی فرو رفته است شاید به این دلیل است که قبل از گذاردن هرگام نظامی وسیاسی دچارنوع سرگیچی عجیبی می شویم .
درخبرها آمده است که پس ازسرازیرساختن ده ها هزاراز خشونت گرایان و جنگجویانی که از سوی حکومت پاکستان بویژه حکومت غیر نظامی برهبریی عمران خان صدراعظم برکنارشده پاکستان به چراگاه بدون صاحبی بنام افغانستان سرازیر شدند اعضای تحریک طالبان پاکستان جز همان نیروهای بودند که در افغانستان به ظاهر فتح شده از سوی طالبان در افغانستان مستقر گردیدند . آری ! افغانستان کشوری که ازچهارسوبا مرزهای تشنج یافته احاطه گردیده است و برای هرکشوری ازکشورهای همجوار دارای حاکمیت ملی و سیاسی جنگجویانی ویژه ای به نام های گوناگون البته با سؤ استفاده از دین مقدس اسلام تحت پرورش قرار داده شده است .نباید فراموش کرد که طی پنج دهه گذشته حکومت های مستقر درهردوطرف مرز جهت فشار آوردن بر سرکشورهای افغانستان و پاکستان از پرورش و تربیت نیروهای مخالف هردو کشور دریغ نه ورزیده است . اختلافات مرزی میان افغانستان و پاکستان هزم تنوری بوده که حداقل طی بیست سال حکومت مافیائی برهبریی حامد کرزی و اشرف غنی همراه با سائر شرکای تشنه قدرت داغ نگه داشته شده بود و با تأسف که شعله های آن تا به امروز و درحاکمیت نامشروع امارت طالبانی نیز دوام دارد . اما نخستین جرقه ای این آتش آنگاه روشنی داد که شخصی بنام ملا فقیرمحمد معاون تحریک طالبان پاکستان که اززندان حکومت سقوط یافته رهائی یافته بود درولایت سرحدی کنرافغانستان و درمحضر عام طی سخنانی گفت که ما درپاکستان نیز نظام طالبی چون درافغانستان می خواهیم به قدرت آوریم وازهمان زمان بدینسو عملیات نظامی برنیروهای امنیتی پاکستانی انجام می داد .
درخبرآمده است که آخیرأ رنا ثنأالله وزیرداخله پاکستان در گفتگوبا بخش اردوی صدای امریکا در پاسخ به این پرسش که نظر شان در مورد تحریک طالبان پاکستان که از آنسوی مرزها درپاکستان عملیات انجام میدهد چیست آیا حکومت افغانستان یا همان طالبان ازآنها حمایت میکنند ؟چنین گفت: موضع حکومت افغانستان این است که آنها از تحریک طالبان پاکستان حمایت نه میکنند مگرما حتمأ ازآنها گیله داریم زیراآنها که درخاک پاکستان عملیاتی انجام میدهند روی همین دلیل بروضعیت امنیتی ما تأثیرمیگذراند
آنها دوماه قبل برای ما این را گفتند که آنها را بدور از مرزهای که اکنون در آن به سر میبرند انتقال می دهند تا بر امنیت پاکستان تأثیرآنها کمتر گردد ما شاید بر حکومت افغانستان (طالبان ) این اتهام را وارد نه کنیم مگراین را حتمأ خواهیم گفت که این ضعف شان است .ما میخواهیم که آنها را کنترول نمایند . …و قتی این پرسش با ملا ذبیح الله مجاهد مطرح گردید آنها نیز این مسأله را تائید نمودند و گفتند که ما قصد داریم این کاررا انجام دهیم .
هرچند ذبیح الله مجاهد سخنگویئ طالبان نه گفت که این نیروه را به کجا خواهند فرستاد ؟ مگر پس ازآنکه کاراعمار کانال قوشتیپه که کاراعمار آن ازگذشته دور آغاز و سرانجام در دوران حاکمیت طالبان افتتاح شد توسط همان شرکت قبلی خارجی دوران محمد اشرف غنی یعنی شرکت لبنانی بنام خطیب العالمی با تغییر اسم بنام شرکت انکشاف ملی به ریاست عبدالرحمن عطاش که در واقع همان شرکت خطیب العالمی میباشد و با سرمایه گذاریی یکی از تاجران معروف افغان بنام حاجی عبدالرحمن الکوزی که مشارُالیه از سهمداران عمده شرکت لبنانی خطیب العالمی بوده است دوباره آغازگردید وپیوست به آن شائع گردید که هدف نهایی ازاین پروژه انتقال مهاجرینی است که درمرز پاکستان با افغانستان از سالهای سال بدینسو مسکن گزین شده اند .
مسأله مهمی که در انتقال آواره گان وابسته به تحریک طالبان پاکستان به سمت شمال به نظر می آید این است که از دیدگاه طالبان و یاهم برخی حلقه های افراطی مذهبی که در داخل پاکستان از تفکر طالبان حمایت می کنند که گویا تروریزم یا دهشت گردی یک مفهوم جغرافیاوی است نه یک اندیشه ای که در وجود انسان به عنوان یک غریزه ای از خشونت پرورش یافته باشد لهذا با آسانی میتوان آنها را با تغییر مؤقیعت جغرافیاوی تحت کنترول درآورد .
در حالیکه خشونت بویژه در قرن بیست ویکم که قرن ارتباطات نامیده میشود موضوع روانی و ابعاد روانشناسانه این پدیده را بیش از هرزمان دیگری برجسته ساخته است و میتوان گفت که مبارزه با تروریزم و دهشت گردی که یک مبارزه طویل المدت را ایجاب میکند و در چهار چوب قلمرو جغرافیاوی یک کشور با حفظ هویت های قومی آن باید به آن پرداخته شود نه با شیوه های از جهانگردی و توریستی که نسل های آئنده بر همه مجریان این پروژه قضاوت بر بی کفایتی خواهند نمود . 
اضافه از این افغانستان در میان کشورهای قرار دارد که بنابر دلایئل گوناگون مخالفانی دارند و برخی شبکه های استخباراتی در منطقه از آن به نفع منافع خود شان استفاده میکنند نه میتوان مسأله دهشت گردی را که بدون تردید یک پروژه استخباراتی است با شیوه های جهان گردی و انتقال کتله های انسانی از یک منطقه به منطقه دیگری حل نمود زیرا ممکن است هریکی ازهمسایه ها که در مرزهای کشور شان احساس ناامنی کنند ازافغانستان بخواهند تا جنگجویانی را تحت کنترول درآورند بدون شک نسخه انتقال آنها به مناطق دوردستی یک نسخه مسخره خواهند بود .مطلبی را که مطالعه می فرمائید بقلم میا عبدالصبور از همکاران ار جمند تربیون نواندیشی نگاشته شده است که غرض مطالعه شما عزیزان تقدیم میگردد 
امارت طالبان فقط شش ماه بعد از تسلط بر کابل پروژه اعمار آبیاری و کانال قوشتیپه را به عجله شروع و به شدت کار اعمار آنرا دوام میدهد، قرار راپور ها کار “فاز اول” first phase این پروژه تکمیل شده و فاز دوم نیز به زودی تکمیل و آماده بهره برداری میشود. از آغاز شروع پروژه قوشتیپه گمان ها به اینبود که مردمان غیر بومی در این مناطق آورده میشوند و برای شان زمین توزیع میشود. طبق خبر ساعت شش یوم یکشنبه مورخه چهارم برج جون ابلاغ گردید که گویا از نواحی خط دیورند فامیل های مهاجرین آنطرف خط دیورند که از اثر جنگ و ناامنی به اینطرف خط دیورند زندگی دارند به «ولایات دور!!!» افغانستان انتقال میشوند، اما در خبر ها اسم این «ولایات دور» ذکر نشده است، سخنگوی امارت ذبیح الله مجاهد هم بدون ذکر نام ولایات دوردست این خبر را تایید نمود.
این قلم به یقین کامل گفته میتوانم که این مردم به ماورای کوکچه، ماورای آمو و مناطق پروژه قوشتیپه انتقال میشوند و برای شان از کیسه خلیفه زمین برای مسکن و زراعت نیز توزیع میگردد تا برای خود مسکن آباد کنند و در زمین های جدیدآ توزیع هم زراعت نمایند. این اخیر کار نخواهد بود توام با انتقال این فامیل ها که شاید تعداد شان به هزاران فامیل برسد ده ها و صد ها مدرسه طالب سازی که در کنار افراطیگری حملات انتحاری و سایر دروس نظامی نیز تدریس خواهد شد و این همان چیزی است که مدرسه اکوره ختک در چهل سال پسین انجام داد و به اهداف از قبل تعیین شده هم رسیدند. سوال ایجاد میشود که آیا پروژه قوشتبپه و انتقال فامیل ها از آنطرف خط دیورند جز قرارداد دوحه است که بین خلیزاد و ملابرادر امضا شد یا ابتکار استخبارات منطقه. آیا تاریخ تکرار میشود؟
