وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
اول. دوستانیکه لیلیه پوهنتون کابل را بلد اند در بین دو وینگ A-C و وینگ B-Dاتاق های بزرگ وجود داشت که بنام اتاق های مطالعه، تحویلخانه و مسجد از آنها استفاده میگردید، در دو اتاق این ساختمان ها صدها بکس آهن چادری مربوط آنعده محصلین که توسط میر غضبان دستگیر و در زندان پلچرخی بین سالهای ۱۳۵۷ و ۶۲ به شهادت رسیده بودند ونیزآنعده محصلین که دررخصتی ها خانه های خود رفته بودند ودوباره هرگزبرای ادامه تحصیل برنگشتند وجود داشت که بنده به چشمان خود درسالهای
۱۳۵۹ الی ۱۳۶۲ دیده بودم. دوم. در دانشگاه کابل در هر پوهنځی تعامل بود که در صورت ضرورت عاجل و مهم نفر خدمت پوهنحی با یک پرزه کاغذ که در آن اسم محصل ذکر میبود داخل اتاق درسی میشد و آن پرزه خط را به استاد در جریان لکچر می سپرد و استاد هم ناگزیر اسم یا اسمای محصلین را به آواز بلند میخواند و آن محصلین از صنف بیرون میرفتند که بعضآ این محصلین را اداره پوهنحی بنابر امور اداری عاجل ضرورت میداشت و بعضآ این محصلین را سازمان حزبی داخل هر فاکولته در موترهای جیپ
انداخته و به ناحیه حزبی، خاد، و دیگر جاها انتقال میدادند، شما دوستان باور به خدا کنید و سوگند یاد میکنم که عضویت هیچ گروپ، باند، دسته و جریان سیاسی را نداشتم، اما هرزمانیکه نفر موظف باپرزه خط داخل صنف ما میشد فکر میکردم که نوبت ملنگ است تا اینکه استاد اسم نگون بخت دیگری را میخواند ومطمئن می شدم که قرعه ای فال اینبارهم لله الحمد بنام من نه بلکه بنام کدام کم بخت دیگراصابت کرده.نفرین به سیاست پوچ وغلط، نفرین به سیاسیون خود فروخته درهرجناحی که هستند ونفرین به ترور و اختناق.
