تفاوت ملت سازی وبعیت گیری!

ملت توده ای از مردمان را گویند که باوجود اختلاف دیدگاه، اندیشه، دین، مذهب، قوم، زبان، دارای منافع مشترک و اهداف مشترک بوده که در یک جغرافیای واحد با درنظر داشت احترام متقابل، همدیگرپذیری و رعایت حقوق همدیگر دور هم جمع میشوند و همه افراد از حقوق شهروندی بلا تبعیض مطابق سعی، تلاش، دانش، استعداد و حقوق مقرره و تعین شده خود مستفید میشوند نه به اساس قومیت، نه به اساس اکثریت و اقلیت، نه به اساس تقلب، زور، تذویر و ریاکاری. خداوند همه انسانها را از یک پدر و مادر خلق نموده و بعد برای شناخت آنها را به قبیله ها و اقوام تقسیم کرده و هیچ کسی نزد خدا برتری و امتیاز ندارد الی به تقوا و پرهیزگاری!

يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى‌ وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ. ۱۳ حجرات ترجمه: اى مردم! ما شما را از مرد و زن آفريديم و شما را تيره‌ها و قبيله‌ها قرار داديم تا يكديگر را بشناسيد، همانا گرامى‌ترين شما نزد خدا، با تقواترين شماست، O mankind! Indeed, We created you from a male and a female, and made you nations and tribes that you may identify yourselves with one another. Indeed the noblest of you in the sight of Allah is the most Godwary among you. بعیت یعنی چه؟ بعیت یعنی قبول و اطاعت از حاکمیت فرد (گروه) بنام امیر، خلیفه، پادشاه، ملک، رئیس «امارت، خلافت» خواه این بعیت به رضایت خود مردم باشد و یا هم به زور شلاق و میله تفنگ آنرا بعیت گویند. شوربختانه در کشور های که جهالت و زورگویی حاکم است برخلاف نظام های مردمی که برای کشور یا حزب زعیم به اساس انتخابات تعین میشود بیشتر گرفتن بعیت بشکل استبدادی و زور صورت میگیرد که مثال های بیشمار «بعیتگیری!» را در طول تاریخ تجربه

کردیم، امیر عبدالرحمن خان به زورشمشیر وشلاق از همه اقوام و ملیت های ساکن درافغانستان بعیت گرفت در تاریخ معاصر نیز عین همان سیاست بعیتگیری عبدالرحمن خانی دنبال می‌شود.بعیت تنها بهمفهوم آن نیست که شما خلافت یا امارت فرد یا گروه را می پذیرید،بلکه بعیت نمودن یعنی قبول تمام قوانینکه حاکمان بالای مردم وضع میکنند،حاکمان برای شهروندان تعین تکلیف میکنند هرآنچه که درفرهنگ خود شان مروج باشد آنرابالای همه شهروندان به زورشلاق می قبولانند طورمثال حاکمان برای دختران خود مکتب رفتن را نمی پسندند تمام مکاتب رابه روی دختران کشورمسدود میکنند،خلاصه هرآن شیوه زندگی که خود شان دربین قبایل خود دارند بالای همه مردم جامعه تطبیق میکنند.

تاریخ گواه است که در افغانستان هرگز زعیم به اساس انتخابات شفاف تعین نشده و اگر انتخابات صورت هم گرفته جعلی بوده چنانچه در بیست سال جمهوریت چهار بار انتخابات ریاست جمهوری صورت گرفت که سراپا تقلب و جعل بود. همه امیران، شاهان به اساس زور یا کودتا به اریکه قدرت تکیه زده اند و یا بنام گردهمایی بزرگ «لویه جرگه» در بدل تطمیع کردن چند نفر مشروعیت خود را بدست آورده اند حتی در زمان حکومت مجاهدین استاد ربانی شهید عین نیرنگ را ازگذشتگان کشور کاپی کرد و چند نفر ملا را بنام شورای «حل وعقد» ازتمام افغانستان به کابل دعوت کرد و برای خود مشروعیت جعلی بدست آورد.   

ایکاش بجای بعیتگیری و تقلب در راستای ملت سازی با بلند بردن سطح آگاهی ودانش مردم کوشش وتلاش نمایم، تاازیکطرف رضای خداراکمایی نمایم وازطرف دیگررضایت خلق خدا را ودرنهایت صلح، ترقی وانکشاف متوازن ومتعادل درهمه نقاط کشوربه وجود بیاید.