عبدالکبیرآخُندو مراسم رافضیها!

براستی که عقل سالم دربدن سالم است.تو،آدم بیماروحال ندار وعیالواررفته ای دعوت اشتراک درمحفلی را پذیرفته ای که صد درصد بارعقیدتی وایمانی دارد. مرد حسابی؛ ای ده ملاکبیرآغا  ؛ نانت کم بود ؟ آب ات نبود ؟ به آنجا رفتن ات برای چه بود ؟ حالأ گیرم که رفتی چرا خودت را وارد دعوای دولت و فتوی  می کنی ؟.

فتوای تان که گویا انتخابات دراسلام حرام اند چطورمیشود ؟ حالا به این قشر محروم طالبان چه بگوئیم ؟ بگوئیم که این فتوا الکی بود؟ بگوئیم که بروید دنبال مفتی دیگری ؟ بگوئیم بروید دنبال تجارت نخود سیاه ؟ خود مانیم ترا خدا که براستی هم در اسلام انتخابات حرام اند ؟ راستی بپرسیم با خود و با بینیش ات نه میگریستی وقتی میدیدی که در صحن مجلس شورای اسلامی ایران مردی از سلاله مردم  در محضر نمائنده گان ملت ایران  بر ارزشهای سوگند یاد میکند که بخواهی ، نخواهی شجرة النسب آن با تاریخ و تمدن شما نیز گِره می خورد . راست بگو ! آغا کبیر خان ! ، از آن همه مردمی که بروی کرسی ها نشسته بودند و سوگند کسی را نظاره می کردند که در نتیجه یک انتخابات به قدرت آورده شده است خجالت نه می کشیدی ؟ بگو یکا یک قطره های عَرق شرم را که ازروی و موها ات جاری بود چگونه می دیدی ؟ اخبار موثق داریم همه رجال و رجاله های  که به آن محفل دعوت شده بودند بگوئی ، نگویی به نحوی باور بر انتخابات داشتند هرچند میدیدیم که وقتی در قطار آخیرمجلس  برکرسی تشریف داشتید با یک حالت تعجب آور آمیخته با تحیر راه رفته سرت را به چپ وراست تکان میدادی وزیر لب یک زمزمه های کردی و میدانیم که از خود می پرسیدی که یا تو  نه فهمیده  و به نشانی غلط امده ایی  و یا هم این همه اصحاب و رجالیکه  که از همه کشور های جهان در محفل حضور به هم رسانده اند بی حال اند و بی خیال ! بشر جائز الخطاست !