نوروز چنان ریشههای اجتماعی دیرینه در میان مردم سرزمینمان دارد که در هرکوی و برزنی و ده و دیاری پیشوازِ نوروز و بهار را نادار و دارا با ترانهها، سرودها و افسانهها گرامی میداشتند. در متنِ همۀ این ترانهها، سرودها و افسانههای پیشانوروزی مژدۀ خوشی، پیامِ امید و برآوردهشدن آرزوها صدای رسایی دارد.
لیلا صبا نوروز اس
خدایا دنیا دو روز اس
پیراهن زردوزی
در میلۀ نوروزی
یارم به تنش خا کرد
تو دیده به او دوزی
صبا نوروزه و یارمو ندیدم
گلی ازباغِ دیدار شی نچیدم
بیــــا بیـــا بلـــبلـــــک!
فصلِ زمستان گذشت
صندلی برداشته شد
مرگِ غریبان گذشت
بیا بیا بهار شد
وقت گلِ انار شد
بچه تیرانداز شده
دختر گدیباز شده
بیبی هو کن
دسته دَ کندو کن
هرچه داری برو کن
دخترِته پنهو کن
——————————
د گل گلاب د گل دپاره
نجونی ولاړی د باغوان سلام کوینه