گـزیده اخبــار
خانه » اجتماعی » روزه یاعصیان سالانـه وجــود درپیـــونـــد با فـــطــرت انســان !
روزه یاعصیان سالانـه وجــود    درپیـــونـــد با فـــطــرت انســان !

روزه یاعصیان سالانـه وجــود درپیـــونـــد با فـــطــرت انســان !

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ  ای مؤمنان روزه بر شما واجب گردیده است همان‌گونه که بر ملت‌هایی که قبل از شما بوده‌اند واجب بوده است».

روزه علاوه بر فواید زیاد بدنی و روحی ای که دارد، فرد و جامعه را از بدی و فساد محفوظ می‌دارد و به انسان زمینه‌های خویشتن‌داری را ایجاد می‌کند.چنانچه هر پدیده ای را پالائیش ضروراست تک تکی از سلولها و حجرات  بدن انسان نیز نیازبه پالائیش وویرائیش دارند که روزه را باید در چهارچوبهای چنین میکانیزم معرفت شناخت . وآنرا عصیان آگاهانه تمامی حجرات وجود انسان دانیست  که سالی یکبار به غرض پالائیش وویرائیش هم آهنگ با تمامی ذرات هستی و کائینات به یک نمائیش عصیانگرانه می پردازند .زنده یاد  دکتورعلی شریعتی از بزرگان و دانشمندان بزرگ جهان اسلام  این پالائیش را در زیر مفهوم متعالی اخلاص  چنین با چنین زیبائی بیان داشته است .

بی‌گمان روزه سپر و مانعی است در برابر بدی و فساد، وقتی که یکی از شما روزه داشت، دروغ نمی‌گوید، غیبت و تهمت نمی‌زند، چشم و گوش خود را از حرام حفظ می‌کند و به دنبال کسب رضای الهی است و می‌کوشد با تقوا و محفوظ نگه‌داشتن خود از شرّ نفس حیوانی و تقرّب به پیشگاه خداوند و جلب رضایت او سعادتمند گردد. در این حالت، انسان در عالم روحانی به سوی ملکوت أعلی در حرکت است. مسلماً وقتی که فردی توانست خود را از شرّ نفس مصئون دارد و جامعه هم از شرّ او محفوظ شد، از زمره متّقیین خواهد بود، و این معنی از جمله «لعلکم تَتَّقون» استفاده می‌شود. معنی «لَعَلَّ» آمادگی و مهیّا شدن است. هرگاه روزه‌دار توانست به هنگام روزه به خاطر خدا از گناهانی که برایش پیش می‌آید دوری جوید و نفس خود را به صبر و شکیبایی در برابر تمایلات نفسانی و شهوات حیوانی ملزم نماید و احساس کند که خداوند به احوال او آگاه است و اسرار و رازهای قلبی او را می‌داند و مدت یک ماه بر این حالت معنوی و تسلّط روحی باقی بماند،

بدون شک دوام این تسلّط روحی که همراه با تحمّلات جسم است، انسان را طوری بار می‌آورد که همیشه مراقب ذات الله باشد و از خدا پروا داشته باشد و از عذابش بیمناک باشد و به هنگام نزدیک شدن به گناه خدا را ناظر و حاضر بداند، به همین جهت این حالت توجه او را به انجام کارهای خیر وادار می‌سازد. چنین اشخاصی از خیانت و فریب و حقه‌بازی و ظلم و پایمال کردن حق دیگران به دور هستند و هیچ‌گاه قدمی برای فساد در بین مردم بر نمی‌دارند.

جوابی بنویسید

ایمیل شما نشر نخواهد شدخانه های ضروری نشانه گذاری شده است. *

*

بالا