شکی نیست که در این سالها قومگرایی در افغانستان بیداد میکند. بعضی از مسؤولان حکومتی هم با در پیش گرفتن سیاست قومی عملاً در صدد این استند که کشور را به تباهی بکشانند. رئیس اجرایی نیز اخیراً به وجود معضل قومگرایی در درون حکومت وحدت ملی اعتراف کرد.
با اینهمه، این را هم باید مد نظر داشته باشیم که اسماعیل یون نمایندۀ قوم خاصی نیست و حد اکثر میتواند بخش محدودی از افراد جامعۀ پشتون را نمایندگی کند. همانگونه که شوونیستهای تاجیک و هزاره و…، نمایندۀ همۀ تاجیکها و هزارهها و… نیستند. عقلای قوم و آنانی که برای این کشور دل میسوزانند نمیباید نفرت را با نفرت پاسخ دهند چراکه پاسخ نفرت به نفرت نه تنها مشکل را حل نمیکند بلکه آتش تنفر و بیزاری قومی را تیزتر هم میکند.
مارتین لوتر کینگ میگفت:«تنفر نمیتواند تنفر را از بین ببرد، فقط عشق میتواند.» چهار دهه جنگ خونین و ریشهبرانداز باید در ذهن همۀ ما این حقیقت را حک کرده باشد که انتقام و خشونت و نفرتپراکنی راه حل مشکلات و نابسامانیهای ریشهدار این وطن نیست.