وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
پرسشی از خداوند: جای من در این دنیا !
شما هرگز مرا در جایی راه ندادید که نماز میخوانید، سر بر زمین می نهید وسجده می نمائید. مسجد را می گویم. سجده گاه شما را که از آن با عنوان “خانۀ خدا” نیز نام می برید.پیش از رفتن به درون مسجد، مرا از پای دور می کنید که ناپاکم و در جایـَـکی میگذارید. اما من از آنجا، چی و چی های ناشُسته واز جمله پای های ناشستۀ آدمهایی را نیز دیده ام که در پهلوی بسا پاکدلان دست و روی وپای شسته، داخل مسجد شده اند.
حتا برخی از پای ناشسته ها با لباس اراسته، کوشیده اند که در صف نخست جای بگیرند.من با استفاده از این موقعیت، مانند کسان مظلومی که باید بیرون در بمانند، سخن بشنوند، اما اجازۀ ابراز سخن دل را نداشته باشند، چند بار در دلم با خداوند، از پشت در به راز ونیاز پرداختم. دراینجا بازهم قصۀ یکی از روزها را با شما درمیان می آورم:
می شود بگویی کجای این دنیـا جای من است . . .از تـــو و دنـیایی که آفــریدی فقط در اعماق زمین اندازه یک قـــبر فقط یک قبـــر… در دور تـــرین نقطه جــــــهان می خـــواهم
