وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
واى جګړه مجبوریت ده. مال مجبوریت، محبوبیت او که مجنونیت ده، خو که مو د جمهوریت روغتون ترمخه له بمی برید وروسته ماښام مهال د هغه ماشوم تلیفونی
یو طرفه خبرې اوریدلې واى، چې پلار یې په بمی برید کې وژل شوئ د سرک د غاړې په نالئ کې د تختو او کاغذونو لاندی پروت وه، نو کله به مو هم د جګړې د سپیڅلتیا سندرې نه واى ویلی!
له نالئ څخه د تلیفون د زنګ اواز راته. یو سړى تختې او کاغذونه پورته کړل. واى دلته خو سړى مړ ده. تلیفون یې په جیب کې وه. سړى ورڅخه راوویسته. غږ یې پورته کړ. یوه ماشوم په ډیره تنکئ ژبه خبره خبره کولې.ما اوریدلې دی،هو ما اوریدلی دی او اوس مې هم په غوږونو کې ازانګه کوی.
پدر جان، میشنوی؟
چرا نا وخت شدی؟
پدرجان، راه بند است یا در نانوایی بیر وبارک است ؟
پدر جان، چرا ګف نمی زنی؟
بایسکلت خو خراب نشده؟پدر جان، مادرم چرا ګریه مى کنه و گپ نمی زنه. گاهې طرف دروازه مى دوه و گاهى تلیفون گوش مى کنه؟
