وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
در تازه ترین رده بندی انستیتوت صلح و اقتصاد در مورد صلح و امنیت کشورهای جهان، کشور افغانستان جایگاه نا امن ترین کشور درجهان را به خود اختصاص داد. رسانه های جمعی و اجتماعی در کشور تنها با آوردن خبر تأسف انگیز و درد آور سقوط نام کشور حتا از کشور سوریه و همسایه ها اکتفا کردند. آنانی که اگر درین مورد تبصره‌ای داشتند ریشه سیاسی داشته و انتقام جویانه مسئولیت وضعیت کنونی را به گردن حکومت حواله کردند.درحالیکه وضعیت کنونی زاییده افکار وعملکرد جمعی همه شهروندان می باشد. چرا ما همیشه دنبال مقصر می گردیم؟ وچرا همیشه انگشت انتقاد ما متوجه دیگران است؟
چهل سال است که درین سرزمین دم به دم از مسئولیت پذیری داد می زنیم اما مسئولیت اجتماعی را به تاق نسیان گذاشته ایم. چهار دهه است همه چیز را به خارجی‌ها سپرده و شانه های خود را از با رمسوولیت اجتماعی سبک کرده ایم. منتظریم دستی از غیب ویا از خارج مسایل ما را انتظام ببخشد و بحران اجتماعی ما را حل کند. و مسئولیت انسانی در جایش باشد چون درین سرزمین مانند دیگر مولفه های انسانی تنها در سخنرانی و مقاله و کتب پیدا می شود.مانند واژه های زیبای دیگربرای فریب وتفاخر! وسودگروهی و شخصی به کار گرفته می شود.گروه هاوسیاستمداران چپی وراستی، دینی وغیردینی، تکنوکرات و روشنفکر،ملا وعالم وافراد با نفوذ وسران قومی همه وهمه مقصریم
برای ریا از مسئولیت دینی سرشاریم اما ای کاش! مسئولیت و مقاصد دینی را درست درک کرده بودیم، درین سرزمین همه چیز سر به تالاق و سر چپه است. فهم دین هم ازین امر مستثنی نیست. عده که می دانند از ترس سکوت کرده اند و خود را به عوام زدگی زده اند. دینی که در کوتاه‌ترین مدت تاریخی تمدن بزرگی را به بشریت تقدیم کرد درین جا ناشناخته است. پیامبر برای ما الگو است اما پیامبر را درست نمی شناسیم . پیامبر می گوید که فرستاده شده تا انسان را به معراج انسانیت ببرد، اما ما هنوز از افکار و خرد!
قرون دوم و سوم هجری جلو تر نرفته ایم ، پیامبری که ماموریت وی برقراری و گسترش عدالت و رفاه اجتماعی بشریت بود اما ما به دامن بی عدالتی ، فقر و بدبختی چسپیده ایم. پیام پیامبر نور است که بشریت را از تاریکی ها و جهالت رهایی می بخشد اما ما به تاریکی و جهالت پناه برده ایم و ما پیامبری را که رحمت برای همه جهانیان است الگو قرار می دهیم اما برخورد و موقعیت ما با خانواده، همسایه، همشهری، هموطن و … غضب است. گویی ما تنها برای جنگ و خشونت آفریده شده ایم، گویی وسوسه های پولدار شدن وزراندوختن ما را اسیر خود کرده است گویی شعله های نفرت وکینه دردل و زبان ها زبانه می زند.نسل ما به جنون قدرت طلبی مبتلا شده اند وبرای رسیدن به هدف از قانونشکنی،فسادوجنایت ابانمی ورزند.همه وهمه گنه کاریم وگویی مغضوبین زمین ماییم!
درین سرزمین تا هنگامی که ذهنیت ها از افکار خشونت پاک نه شود ریشه های کینه و نفرت خشک نه شود و بذر محبت و برادری بارور نه شود و پایه های عدالت و قانون سالاری استوار نه گردد و مسئولیت اجتماعی و انسانی در ما ایجاد نه گردد راه ما همان کژ راهه خواهد بود و هدف ما نیز نا کجا آباد.
