دراین چند سالی که به فن شریف مطبوعاتی اشتغال داریم به کرًات خدمت همه اذناب علی الخصوص خدمت همه روشنفکران عزیز و اصحاب مطبوعات به عرض رسانده ایم که برای این تربیون حرمت به انسان از بزرگترین ملاکهای قضاوت به شمار می آید و درعین حال بر این باوریم که همین انسان جائز الخطأ بوده و بدون شک اگر هر خطای ازاراده ای بالفعل وی نأشی گردد عین ثواب تلقی میگردد و نباید مرتکبان چنین خطأ ها ی که به نیت خوب انجام میگیرد به مجازات کیفری محکوم گردند . همچنان همه خطا ها و گناهان باید با ذکر مأخذ به قید مشخصات بنا یافته باشد . در غیر آن قضاوت مان نسبت به گناهان و گناهکاران هبه ای ارزشی نداشته و نخواهند داشت. چنانچه اطلاع دارید چند سال قبل یکی از آزاد اندیشان و روشنفکران جامعه افغانی زمان احمدی را به اتهام نوشتن مقاله ای که هرگزبه نشرنرسید به”ارتداد واهانت به مقدسات دین اسلام” متهم ساخت ودرمحکمه ای درکابل به بیست سال حبس محکوم شدبنابر روایتی این دست نوشته قرار بوده است در یک نشریه محلی درغرب کابل موسوم به” هفته نامه موعود” به نشر برسد اما دست اندرکاران نشریه پیش از نشر آن در هماهنگی با ماموران پولیس، زمان احمدی را به دفتر نشریه فرا خوانده و زمینه دستگیری اش را فراهم میکنند. پنج ماه بعد در ۳۰ ام ماه حوت همان سال، محکمه ابتداییه حوزه سوم زون غرب شهر کابل متهم را با وجود انکارارتداد و تاکید مکرر بر مسلمان بودن، به جرم ارتداد” بازگشت از اسلام” و اهانت به مقدسات اسلام مجرم شناخته و به ۲۰ سال حبس تنفیذی محکوم کرد.
این گزارش به همکاریی نصرت پارسا ژورنالیست ورزیده رادیو آزادی تهیه گردیده که بدینوسیله ازایشان و رادیو آزادی برای افغانستان ابراز سپاسگذاری میگردد .
اینکه محتوای همان نوشته چه بوده است واین نوشته زمان احمدی انتقادهای شدیدی را شامل میشود که پیرامون تخریب مجسمه های بودای بامیان -توسط طالبان در۱۳۷۹ و حرکت های افراطی، کشتار و خشونت موجود در کشورهای اسلامی به ویژه افغانستان، علیه گروههای تندرو مذهبی مطرح شدهاند. احمدی در این نوشته، تخریب تندیس های بودا توسط طالبان را ناشی از برداشت و پیروی غلط برخی گروههای مسلمان از دو واقعه تاریخیِ “تخریب بتها/مجسمه های ساکن در یک بتکده توسط حضرت ابراهیم –پیامبر مورد احترام مسلمانان- و تخریب مجسمههای جای داده شده در کعبه شریف از سوی حضرت محمد(ص)همزمان با فتح مکه میداند؛ به زعم احمدی هر دو پیامبر، تندیسهای بت پرستان را برای محو ادیان بت پرستی تخریب کردند، اما طالبان تندرو بنا بر یک برداشت کج و تندروانه از این سنت اسلامی، تندیس های بودای بامیان که از آثار ارزشمند باستانی- فرهنگی جهان محسوب میشدند را تخریب نمودند در بخشی از این نوشته بین تندیسهای بودای بامیان و مجسمههای سنگی مورد احترام اعراب بتپرست قبل از ظهور اسلام فرق گذاشته شده و این تندیسها بخشی از داشتههای با ارزش تاریخی مردم افغانستان دانسته شده است که به جای تخریب باید محافظت میشدند؛ نوشته همچنان از دین بودیزم (بودایی) به حیث یک دین توحیدی دفاع کرده که پیروان آن به خدای یکتا باور دارند و امروزه دومین پر رهروترین دین جهان پس از مسحیت محسوب میشود.” پیروان بودا هیچ وقت به وحدانیت خداوند مثل اعراب جاهل شک نداشتند”.علاوه براین، نوشته به خشونتهای اشاره کرده که فرماندهان سپاه اسلام هنگام گسترش فتح خراسان قدیم علیه مردمان ساکن در نواحی بامیان امروزی روا میداشتند؛ خشونت گروههای تندرو مذهبی که زیر نام پیروی از اسلام امروزه در افغانستان و برخی کشورهای اسلامی انجام میشود نیز به باد انتقاد گرفته شده است، نوشته تاکید کرده که این خشونتها با متون صریح “قرآن” مخالفت” دارد. ” در قرآن در موارد زیادی تدبر، تفکر و تعقل آمده ولی عده مسلمانان درست خلاف آن است نه تعقل و نه از تدبر چیزی وجود دارد، اگر تعقل باشد انتحار و یا قتل عام افراد بی دفاع را جایز نمیداند ولی شما میبینید که افراد زیادی را هر روز در کشور اسلامی میکشند”. جالب وشگفت انگیز است که برای متهم در حالی به مدت بیست سال زندان محکوم میگردد که با عدم نشر آن هیچگونه آسیبی به جامعه وارد نه شده است درحالیکه انتشار این مقاله بروی واقیعت های عینی جامعه و عملکرد های منهدمانه گروهای بیگانه نسبت به مفاخر فرهنگی و تمدنی بویژه مجسمه های بودا استوار بوده و کسانی که براین گونه اعمال جنایتکارانه مباهات میکنند از سفره نظام جدید پس از انهدام حاکمیت طالبان ارتزاق می شوند .همسر و دو دختر خورد سال زمان احمدی در فقر شدید به سر میبرند آنان در حالی که تنها نانآور خانوادهی شان برای هفت سال در زندان به سر میبرد به سختی روزگار میگذرانند، دختران احمدی میگویند که به دلیل فقر از آموزش عقب مانده اند؛ مهدی احمدی، برادرزمان احمدی عضو دیگرخانواده است هرچند با فامیل زمان احمدی یک جا زندگی نمیکند. مهدی اما فقر راعاملی میداند که باعث شد زمان احمدی صرفا به دلیل یک دست نوشته نشر ناشده برای مدت طولانی به زندان برود.
جزای مشخصی در قانون جزای افغانستان که هفت سال پیش لازم الاجرا بود، برای کسانیکه به اهانت به مقدسات دین اسلام و ارتداد متهم میشدند پیشبینی نشده بود؛ زمان احمدی نیز در نبود هیچ صراحت قانونی، بر اساس ماده ۱۳۰قانون اساسی که نحوه برخورد با متهم را به شرط رعایت عدالت به محکمه واگذار کرده، مجرم شناخته شد؛ در حکم دادگاه تصریح شده که “متهم (زمان) بر اساس یک مسئله شرعی مندرج در صفحه۳۶۰ یک کتاب فقهی موسوم به “رد المختار علی دُرالمختار” که در نظام حقوقی افغانستان لازم الاجرا نیست بنا بر لزوم دید قاضی به ۲۰ سال حبس تنفیذی محکومت شده است.”این محکومیت فراقانونی هفت سالی پیش درحالی اتفاق افتاد که اخیرا یکی از موارد جرمی یاد شده”اهانت به مقدسات اسلام” که مهمترین پشتوانه محکومیت زمان احمدی تلقی میشود،درکود جزای که دوسال پیشتر نافذ شد- جرم انگاری شده ونسبت به آن حبس متوسط (۱تا ۵ سال) محکومیت درنظر گرفته شده است.در نوشته منتشر ناشده آقای احمدی تاکید شده که این خشونتها و انهدام ها با متون صریح “قرآن” مخالفت” دارد. ” در قرآن در موارد زیادی تدبر، تفکر و تعقل آمده ولی عده مسلمانان درست خلاف آن است نه تعقل و نه از تدبر چیزی وجود دارد، اگر تعقل باشد انتحار و یا قتل عام افراد بی دفاع را جایز نمیداند ولی شما میبینید که افراد زیادی را هر روز در کشور اسلامی میکشند”
وکیل احمد متوکل وزیر خارجه حکومت طالبان که اکنون از امتیازات نظام مافیائی بهره مند است و از من وسلوای آن ارتزاق میشود انهدام مجسمه های بودا را از افتخارات حکومت خویش میداند .
جالب وشگفت انگیز است که برای متهم در حالی به مدت بیست سال زندان محکوم میگردد که با عدم نشر آن هیچگونه آسیبی به جامعه وارد نه شده است درحالیکه انتشار این مقاله بروی واقیعت های عینی جامعه و عملکرد های منهدمانه گروه های اجیر بیگانه نسبت به مفاخر فرهنگی و تمدنی بویژه مجسمه های بودا استوار بوده و کسانی که براین گونه اعمال جنایتکارانه مباهات میکنند از سفره نظام جدید پس از انهدام حاکمیت طالبان ارتزاق می شوند .