وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
هموطنان ما آگاهی دارند که همزمان باکودتای هفتم ثور ۱۳۵۷ فشاربی حد وحصر رژیم دموکراتیک خلق بر بالای مردم افغانستان آغاز و در جریان کودتا دست به کشتار فجیع مردم زدند وسران حکومت از جمله خانواده شهید سردار محمد داودخان رئیس جمهورکشوررا قتل عام کردند چنان بی رحمانه ووحشیانه عمل کردند که تاریخ گذشته افغانستان کمتر مثال آن را بخود دیده بود هیچکسی احساس امنیت نمیکرد و احدی از مردم در امان نبودند ترس و وحشت در اندک زمانی تمام سرزمین کشور را فرا گرفته کابوس وحشتناک مرک بر هوا و فضای کشور سایه افگنده بود دژخیمان ظالم همه جا با نیزه بر دست و ضبط الصوت در زیر بغل جلوه نمائی میکردند و همین که قد و قامت کسی هم در نگاه شان مطلوب نمیخورد فوری اورا دستگیر کرده و به شکنجه گاهش می بردند.
چنانچه درروز های اول گودتا بواسطه دستگیری زیادمردم رژیم به کمبودی محابس روبه رو گردیده بود که عمارت صدارت زیرخانه های وزارت دفاع –وزارت داخله وچندین خانه وسرای دیگر همه برای شکنجه ونگهداشت زندانیان اختصاص داده شده بود شب ها تا سحرانسانهای بیگناه هموطنان وطندوست ومسلمان کشور ما را تعذیب وشکنجه میکردند .انواع شکنجه ها ووسائیلی که از آنها استفاده می شده چنان زیاد و ننگین و دور از کرامت انسانی بوده است که نمیتوان از آنها یاد کرد (۱) افرادیکه توسط رژیم گرفتار میگردیدند ماها از سرنوشت آنها وابستگان شان آگاهی نداشتند و دراین مدت بسا از مردم در زیر شلاق و ضربات بخصوص حین بکار بستن آلات شکنجه جان میدادند وعده ای که جان سالم بدر می بردند روانه زندان پل چرخی میگردیدند پل چرخی یاکشتارگاه انسانهای بی گناه هر شب شاهد جنایات تازه ای بوده و زندانیان به چشم سرمشاهده میکردند که هر شب تعدادی از برادران شان آورده می شوند و دیگر هرگز بر نمیگردند. ماشین های زمین کنیی ازصبح تا شام در پولیگون های پلچرخی و حومه آن فعالیت میکردند تا برای قربانیان که می آیند گودالی راحفر نمایند. و همینکه سیاهی شب برچشم ها پرده می افگند لاری هاونفربر هاپراززندانیان زنده ومرده ونیمه جان سر میرسیدند ومحموله های خود را در آن گودال های وحشتناک فرو می ریختند و توسط بلدزر ها و تراکتورها به روی آنها خاک ریختانده میشد و بدینصورت روز های سیاه و خونین یکی بعد از دیگری سپری میگردیدو خشم و نفرت مردم هرروز فزون تر میگردید که با الاخره بعضی از منسوبین اردو در قرارگاهای عسکری و روستائیان در دهات وولسوالی ها دست به اقدامات عملی اجبارا می زدند
که در بسا موارد با درگیری های مسلحانه وسرکوبی های شدید ختم میگردید حاکمان سرقدرت باتمام نیرو وامکانات خود میکوشیدند تا هر حرکتی را در نطفه خنثی و خاموش سازند. و در شعار های خودعده از مردم را بنام سرمایه دار و فیودال و عده ای دیگر را بنام ارتجاع واخوان الشیاطین و عده ای راهم بنام ناسیونالیست های تنگ نظر میکوبیدند وعلنا باهمه مردم افغانستان اعلان دشمنی داده بودند و به اساس منطق نا معقولی که (هرکسی باما نیست دشمن ما است ) بدینصورت با تمام مردم افغانستان اعلان جنگ داده وبسیاری از مردم بی گناه وبی خبر از همه چیز را بکشتارگاها می فرستادند و بدون پرسان ومحاکمه می کشتند و یا حبس و زندانی میکردند – بحدی غلو میکردند که در مدت بسیار کوتاهی تمام زندانهای کشور در مرکز و ولایات راپر از مردمان بی گناه گردانیده حتی عده ای را در مخفیگاها به اثر شکنجه و لت وکوب از بین میبردند و یا علیل و نا توان می ساختند. 
که همین اعمال سبب قیام های مردم افغانستان در کنار وگوشه های کشور گردید وعلت وعامل اصلی قیام مردم هرات در ۲۴ حوت خونین سال ۱۳۵۷ نیز همین عوامل ظلم واختناق بوده که ایجاب میکند تادر این روزهمه باهم دعا کنیم تا خداوندج روح همه شهداء کشورواز جمله شهداء ۲۴ حوت هرات را شاد داشته ورضا یت خود را از آنها دریغ نگرداند و جنت الفردوس را جایگاه شان گرداند آمین یارب العالمین
با سپاس فروان از نویسنده والا مقام کشور جناب سید محمد خیرخواه و همکار نهایت عزیزما محترم سید خان پادشاه روحانی که نوشته بسیار زیبای ایشان را غرض انتشار در تربیون نواندیشی فرستاده بودند
