درسوگ مولوی صدیق مسلم:

آزمودم مرگ من در زندگیست

چون رهم زین زندگی پایندگیست

اقتلونی اقتلونی یا ثقات

ان فی قتلی حیاتا فی حیات

یا منیر الخد یا روح البقا

اجتذب روحی وجد لی باللقا

مولانا  جلال الدین بلخی در مثنوی معنویبا درد و دریغ  که امروز سه شنبه مورخ ۱۹ جوزا  خبر دردناک  وفات مولوی محمد صدیق مسلم یکتن از پیشکسوتان مبارزه برای آزادی و استقلال  و از مبارزین راه عدالت  و تجسم عینی شکنجه شده گان در  پلچرخی به اثر مریضی کورونا اجل داعی را لبیک گفت و بسوی خدا رفت .

که  با شنیدن خبر مرگ مولوی محمد  صدیق مسلم یکبار دیگر به زخم های التیام ناشده   شکنجه گاه پلچرخی وشهامت، استواری، مبارزه و ایمان داری این راد مرد مجاهد و پرچم دار راستین نهضت اسلامی، پیش چشمم مجسم گردید.جالب است که  وقتی آن همه شکنجه ها و عذاب ها ی کمونیست های بی مروت  را متحمل گردید  به یاد آوردم  که چگونه این مرد مجاهد با کمونیستهای بی رحم مقابله علمی  می کرد وازسوی آنها با بی رحمی به بلاک های مختلف طور جزائی فرستاده می شد  که علی الرغم آن همه آزار و آذیت نمازهای جماعت را امامت می نمود و برادران را درسلول های وحشتناک دلداری می داد. درد ناکتر آنجا و آنگاه بود که  این مرد مجاهد با رهائی از زندان پلچرخی و ؤقوع حادثه یازدهم سپتمبرکه در نتیجه کنفرانس بن حکومت موقت برهبریی حامد کرزی  تأسیس و رژیم   طالبان منهد شد  این مرد شجاع باز هم در یکی از زندان های  خصوصی امریکائیها  واقع در کارته پروان کابل اسیر گردید و ازهمه مهمتر و جالب تر اینکه این زندان خصوصی امریکایی ها  در دوران تصدیی یکی ازسرشناسان دوره جهاد بر وزارت داخله افغانستان   بوجود آمده بود

که سپس به همت زنده یاد مولوی محمد صدیق مسلم که نزد بسیاری از زندانی های دوره پلچرخی به انجنیر صدیق شهرت یافته بود این زندان کشف گردید و ایشان نیز به عنوان شاهد شکنجه های دژخیمان در محکمه حضور یافته بود خداوند(ج) زحمات او را مقبول درگاه خویش قرار دهد و فردوس برین را جایش بگرداند! تربیون نواندیشی نیز مرگ درد ناک  این یار سختی ها و شکنجه ها را به همه انسان های آزاده عالم تسلیت میگوئیم ازپروردگار بزرگ برای ایشان بهشت برئین و برای خانواده و بازمانده گان اش صبر جمیل آرزو میکنیم