“روشنفکری”که ذهن و وجدان اش باید تـــــرازوی عـــدالت باشـــد !

“روشنفکر” که ذهن و وجدان خودش باید ترازوی عدالت باشد و در کنار قربانی و مظلوم بیاستد ناخواسته جرم و جنایت یکی را با جرم و جنایت دیگری توجیه میکند.بجای اینکه جنایت و جنایت کار را بدون در نظر گرفتن وابستگی های فکری و ایدئولوژیکی و یادقومی اش محکوم کند با این استدلال سفسطه امیز که چون دیگری هم جنایت کرده آگاهانه و یا ناخوداگاه در کنار جنایت کار ایستاده میشود.هیچ حاکم و حکومتی عدالت را تامین نخواهد کرد تا زمانیکه ما در ذهن خود خط درشتی میان جنایت کار و قربانی جنایت ترسیم نکنیم و از این فکر باطل خود را رها نکنیم

که چون احمد جنایت کرده است پس محمود هم مجاز است جنایت کند.این نوع طرز فکر مغالطه آمیز را در سطوح مختلف میتوان دید، بطور مثال جنایاتی را که از نام و آدرس اسلام صورت میگیرد با جنایات غربی ها در جنگ جهانی دوم توجیه میکنند.جنایات جهان سرمایه داری را با کشتار های استالین و مائو توجیه میکنند و یا عکس آن‌.جنایات خلق و پرچم را با جنایات مجاهدین توجیه میکنند و یا عکس آن.به همین ترتیب در سطح پائین تر جرم و جنایت یک رهبر تنظیمی را با جنایات رهبر دیگر ، از یک مامور دولت را که مربوط به فلان تنظیم و یا قوم میشود با مامور دیگر دولت توجیه میکنند.