وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
رسم وعادت برآن است که تعدادی از خانواده ها و اعضای فامیل درروزهای عید وسایر جشنها جهت حرمت گذاری بر بزرگان فامیل واقربای نزدیکِ خانواده، بزرگانِ اقوام، و سایرمحاسن سفیدان جهت دست بوسی و ابراز تبریکی رفته تکریم واحترام بجا میآورند وبزرگان نیزازسرلطف ومحبت برسرِ کِهتران خویش دست نوازش کشیده و روـ و سرآنها را می بوسند و تبادل تبریک و عید مبارکی می نمایند واین عادت و رسوم را سنت پسندیده وعمل شایسته در راه تحکیم روابط خانوادگی، احترام بهمدیگر وحفظ صلهٔ رحمی می شمارند که خیلی ها مؤثرو آموزنده برای نسل وجوانان آینده است
.ولی با تأسف درین اواخر این رسوم پسندیده تحت تأثیر و تسلط مرگبار «کرونا» و بسا ناگزیری های دیگردرجهان وبویژه برای هموطنان آواره ومهاجرما در خارج مملکت که درشرایط بخصوص درمحل بود وباش خود ها زندگی دارند پیش آمده است که برمبنای احکام قوانین کشورهای متبوع بایست آن را رعایت و تابع و پیرو آن باشند درغیرآن زندگی با مشکلات غیرتحمل همراه و هم قابل پذیرش برای کشورهای متذکره نمی باشد بگونهٔ مثال یک نفر کارگر مهاجر که در یک کارگاه و فابریکهٔ مشخص مشغول کار باشد در ساحه و محل کاراو محدود یت ها و شرایط خاص قانونی موجود است که سرکشی ازآن ممکن نبوده و تداوم وظیفه را به خطر مواجه می سازد بگونهٔ مثال مرخصی های فابریکات و سایر کارها وماموریت ها با تقویم احکام قانون ومقرره های مربوط تنظیم و درعید و برات وغیره جشنها که موافق به عنعنه و رسوم ما باشد رخصتی رسمی ندارند و ادارات دولتی طور رسمی مشغول کارو ماموریت خود ها می باشند ویا هم شرایط اجباری قرنطینه ها که وقت کافی و مناسب بدسترس نمی گذارند ــ ازینرو (مهاجرویا پناهندهندگان وظیفه دار) نمی توانند به اجرا و ادای همان سنت های متذکره بپردازند و آن را بجا آرند. روی همین معضلات و مشکلات لاینحل راه و چارهٔ بهتر همان ارتباط تلفونی، فیسبوک و غیره است که به یکدیگر تبریک و تهنیت میگویند واخلاص خود ها را به جانب مقابل ابراز می دارند که این عمل آسانترین راه برای رسیدن به هدف و ادای احترام است وهمین شیوه در همه اعیاد و روزهای جشن وخوشی چارهٔ اصلی خوانده میشود.
براعتقاد من: با درک این همه موانع و مشکلاتیکه خدمت دوستان عرض گردید، طرق یاد شده (استفادهٔ ازتلفون، فیسوک و یا سایروسایل ارتباط جمعی دیگر) در صورتیکه سایر امکانات وجود نداشته باشد برای ابراز اخلاص و ارادت کافی شمرده شود بهتر خواهد بود تا عنعنه و عادات اجدادی ما تا اندازهٔ توان و امکانات حفظ گردد و سنت های پسندیدهٔ ما زنده بماند.و همانطوریکه گفته آمدیم این مشکلات در سایراعیاد، جشنها چون نوروز، شروع سال های جدید، تبریکی روز های میلاد (که بطوراکثردرخارخ کشورما معمول است) جشن تولد اطفال وغیره وغیره که چاره اش همان طروقیست که بر شمردیم
