بازگشت جنایتکاران شناخته شده ی چهار دهه گذشته به افغانستان نمیتواند هیچ دردی را مداوا نماید. آنهای که به خاطر منافع شخصی خود بار ها ملت را قربانی نموده و به هیچ چیزی جز مقام، پول و کسب دارای ارجی قائل نبودند و ملت و مملکت را در بازار های جهانی بار بار به حراج گذاشتند، نمیتوانند خوشبختی، صلح، عدالت اجتماعی و آزادی را برای ما به ارمغان بیاورند.
چشم امید بستن به این جنایتکاران خودفروخته و وطنفروش تکرار عمدی روز های فلاکتبار گذشته است ، تاریخ و نسل های آینده ما را با همچو اندیشه و خیال گوسفندی محکوم خواهد نمود. یگانه کار مثبتی که از برگشت این جنایتکاران میتوان توقع داشت، تشدید درگیری ها در بین جناح های مختلف طالبان است.این ملک با اتحاد جنایتکاران ساخته نمیشود، بل در باتلاق فروتر میرود. آینده را میتوان با تعقلگرائی و همدستی نیروهای غیروابسته، آزاداندیش، ملی و ازخودگذر میتوان رنگین ساخت. به امید تباهی لشکر جهل، غلامی و انسانیت ستیز