آری این روز را فراموش نکنیم.

یادآور:یورش قوای شورویی ازمیان رفته- قتل حفیط الله امین که مجری سیاست های “ح.د.خ.ا”، در تابعیت از شوروی، با سلیقه ها وعلایق شخصی وبومی خودش بود.- دست خلقی ها از داشتن قدرت انحصاری کوتاه شد، به مشارکت درقدرت با پرچمی ها رسیدند. جنایات گستردۀ خلقی ها نه به مشی حزبی وعقاید منحط – استبدادی، بلکه به پای تصامیم شخصی امین ختم شد.- با حضورمستقیم قوای شوروی، به دامنۀ جنگها، قتل، مهاجرت، زندانی کردنها، شکنجه ها واعدام مخالفان افزوده شد.- سازمان تبهکار وجهنمی “خاد” که ریاست آنرا نجیب زیر نظر مشاوران شوروی، عهده دار بود،

ده هاهزار خانواده را به ادامۀ سفاکی های پیشین، درماتم نشاند.- مخالفان منطقه یی و جهانی شوروی مانند مانند چین، پاکستان، امریکا، ایران، عربستان سعودی و … دست به بهره برداری ها زدند. با فرستادن سلاح، به ویژه برای تنظیم های جهادی، زمینه های اعمال نفوذ را سمت وسو دادند.- شوروی درجنگ افغانستان ودرگیری های سیاسی جهانی متأثر از آن در سطح جهانی، به ناتوانی، بن بست وسرانجام کشیدن قوا ناگزیر شد.- قوای شوروی افغانستان را ترک گفت، اما ناهنجاری ها، نابسامانی ها و پیامدهای ژرف و گستردۀ برجای مانده، با کارنامه های نهادهای جهادی دامنه دارتر شد که تا امروز در چهرۀ اندوهبارترین رویدادها از سرمردم افغانستان دست بردار نیست و قربانی می طلبد.- اکنون که چهل ویکسال از آن تجاوز و کارکردهای جفاورز و انسان آزار آن سپری شده است، به رغم اشکار شدن همه ابعاد ضد بشری آن، رهبران و کادرهای زنده مانده، مانند پیشوایان رفته و نابود شده، دوپای در یک موزه کرده، حاضر نیستند، نقش منفی و زیانبار آن حزب و تجاوز را بپذیرند. اما ترجیح میدهند در زیرسایۀ مسائل قومی و نفرت گستری های آن، زمزمه کنند.- این روز ویادآوری پیامدهای آن، میتواند درسهای بسیاری را گوش آویز همه دست اندرکاران موضوعات سیاسی، تاریخی وفرهنگی کند. اما نه چنین که: شاه شجاع دست نشانده، کرزی و اشرف غنی دست نشانده، آری، اما وقتی نام ببرک کارمل در میان آید، نــــــه! آن نماد دست نشانده گی شوروی و پذیرندۀ بی چون و چرای دستورهای شوروی که با لجاجت رهبر و پیشوای خلقهای زحمتکش و… تصویر میشود، تنها معرف سطح و قصد تغییرناپذیر پیروان او نیست، بلکه معرف فرهنگ عدم گسست از شکنجه و اعدام و تکیه برنیروی بیگانه نیز است.- شش جدی، مانند مداخلۀ امریکا و هم پیمانان اش، با وضوح کامل درس میدهد که نباید دلبستگی به نیات متجاوزین داشت. متجاوزین بوسیلۀ عمال شان، درپی تحقق اهداف خود میباشند. دست نشانده گان را نیز چون اوضاع سیاسی اقتضا کند، دورمی اندازند، کاری که با حسین سلطان (ببرک کارمل) و نجیب انجام دادند.