وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
امریکا از حدود نیم قرن به اینسو برای پیشبرد اهداف استراتژیک و مقابله با حریفان منطقه ای اش در شرق میانه و آسیای جنوبی متوسل به حربه تروریسم و ترویج این بلیهه ویرانگر درین سرزمینها شده است.در انجام اینکار دو شریک منطقه ای دیرینه و وفادار دارد یکی عربستان سعودی به مثابه تمویل کننده و متولی ایدئولوژیگ بنیادگرایی مذهبی و دیگری پاکستان بعنوان دستیار و مسئول آموزش،لوژستیک و سوق و اداره تروریسم در منطقه.البته همراهی فعال و نقش مشورتی انگلیس کهنه کار و گرگ باران دیده را درین طرحهای شیطانی
نمیتوان نادیده انگاشت.آنچه هدف بنیادین و اصلی این پروژه را تشکیل میدهد « منافع ملی استعماری» امریکاست که برایش تقدس برین داردکه حاضر است برای دست یافتن به آن حیات و منافع دیگر کشورها را به راحتی قربانی ان نماید.تروریسم و ترویج بنیاد گرایی درین راستا نقش ابزاری دارد که در خدمت آن اهداف بکار گرفته میشود.البته گروه های مذهبی سنتگرا،محافظه کار که متعلق به گذشته تاریخ اند ابلهانه این معامله امریکا را دوستی و هم پیمانی به حساب می اوردند بدون آگاهی ازینکه این گروهها و بویژه رهبرانشان مهره بی اختیاری درین معامله بیش نیستند و روزی نقش ابزاری شان پایان یافته وازچشم ارباب خواهند افتاد.
رهبران خامریش این گروه ها هوای برپایی نظام اسلامی و احیای اقتدار از دست رفته آنرا در سر داشتند ولی کاملآ غافل ازینکه کشتیبان سیاست دیگر در سر داشت.پاکستان درین بازی شیطانی بعنوان سگ در سایه شتر سود های فراوانی برد البته به قیمت ویرانی و بی سرنوشتی افغانستان که صاحب و دلسوزی نداشت.بالاخره امریکا با خروج تماشایی و مفتضحانه خود برای بار دوم این کشور بیصاحب را به طفیل پاکستان سپرد.پاکستان به عنوان متصدی و اسپانسور اصلی گروه تروریستی،بدوی و قبیلوی طالب به آین گروه ضمانت سپرده بود تا آنها را در افغانستان به قدرت نشانده و رسمیت یافتن سیاسی شان را توسط جامعه بین المللی متکفل شده بود.اما پاکستان با منافقت و فریبکاری با تمام جهان به شمول سر گانگستر جهان یعنی امریکا اعتبار و اعتماد سیاسی اش را به کلی از دست داده بود و نتوانست به وعده اش به گروه خشونت پیشه و بدوی طالبان وفا کند و در تضمین سیاسی این گروه تحت تکفل خود ناکام شد.
هفت ماه تمام است که پاکستان با سگدوی به دروازه هندو و مسلمان میکوبد تا برای این گروه نا اهل و بدنام رسمیت سیاسی دست و پا کند،اما بیحاصل تا جاییکه خود پاکستان هم جرات نمیکند این پوست سگ را به رخ بکشد.بار دوم است که از کنفرانس همکاریهای کشور های اسلامی در پاکستان میزبانی میکند اما تا کنون این کشورها نیز جرات نمیکنند این گروه را به رسمیت بشناسند.این کشورها نیز به نوبه خود نوکری و سرسپردگی به قدرتهای بزرگ جهان دارند که بدون چراغ سبز آنها نمیتوانند پا پیش گذارند و طالبان را برسمیت بشناسند.آیا طالبان اینقدر عقلانیت و درایت ندارند که پیش خود بیاندیشند چرا چنین است.آیا اینقدر تمییز و وجدان دینی و اخلاقی ندارند که با مردم خود اعم از زن و مرد تفاهم و معامله انسانی نمایند،به خواسته ها و اراده مردم حرمت گذاشته انها را صادقانه و عادلانه در تعیین سرنوشت همگانی شان سهم و حق بدهند.چه مشکل وجود دارد که از سر اخلاق و دیانت در پی کسب رضاییت مردم خود برایند.مگر در همه کشورهای اسلامی زنان به تناسب در همه امور اجتماعی سهم و فعالیت ندارند،این شریعت تلخ،غیر عاقلانه و نا پسند را از کجا اورده اند که نیم پیکر اجتماع( زنان) را از حقوق حقه شان محروم کرده و زنده به گور میکنند.
همه اقوام و قشر های اجتماعی دیگر را از حق اشتراک در تعیین مقدرات سیاسی اجتماعی شان دور می اندازند.اینها پایه های اساسی و بنیادی رسمیت و مشروعیت داخلی یک نظام سیاسی را تشکیل میدهد که میتواند رسمیت یافتن بین المللی را نیز به دنبال داشته باشد.آیا طالبان این تمییز و درایت را ندارند که درک کنند ما با جامعه جهانی و بشری مشترکاتی داریم که اینها ما را به اجتماع بشری پیوند و خویشاوندی میبخشد.یا شعور فهم این امور را ندارند یا اختیار و اراده ای از خود ندارند که درین امور با عقل و اراده و استقلال خود تصمیم گیرند که این عامل اخیر بر همه هویداست.همه این ناکامیها و رسواییها به همان پیمانه ایکه به ریش طالبان بسته است به همان میزان ناکامی و افتضاح آن به پاکستان تعلق دارد که همراه با طالبان قدم بقدم شرمساز و بی آبرو میشوند.
عملکرد طالبان و شیطنت پاکستان در طول نیم قرن سبب شده است که جامعه بین المللی و کشور های اسلامی مانند طاعون از هردو نفرت داشته باشند و هردو را به انزوای سیاسی اجتماعی بکشانند.من به طالبان توصیه میکنم به همان اندازه ایکه برای جلب حمایت و کمکهای کشور های کافر و بیدین به آستانه آنها دم بر زمین میکوبند مقداری هم برای جلب رضاییت بندگان خدا و مومنین هم جهد کنند تا بتوانند مشروعیت و رسمیت داخلی و بدنبال آن مشروعیت بین المللی کمایی نمایند.
لطیفی ۲۳ مارچ ۲۰۲۲
