آقای موسوی خیریت است انشأالله؟

این برادر سیدرسول خان موسوم به موسوی عزیز ما ن کما فی السابق ” خروس نا به هنگام ” تشریف دارد یعنی در ست در هنگامی که احساسات رقیقه ء ما به یک مختصر آرامش و اسائیشی نیاز پیدامیکند قوه ناطقه اش به کار می افتد و مشارُالیه یک حرفی ، یادداشتی ، پیامی و خبری را منتشر می کند که چرت بی صاحب مانده مانرا پاره میکند .ما امروز تصمیم داریم و قصد کرده ایم تا برای یک تحقیق و تفحص همه جانبه و مستند در باره آنچه که جناب سید رسول خان موسوی که سیه سر روزا اوتنبایوا نماینده خاص سرمنشی سازمان ملل متحد در افغانستان را مخاطب قرار داده یا هم شاید به روال “سیأ “سی در را میگوئیم تا دیوار بشنود مخاطب اش دیگران اند . به هر حال آقا رسول خان هر هدفی که داشته و مخاطب اش هر کسی که باشد نه میگذاریم از پژوهشهای  منطقی و اکادمیک  در مورد  آنچه که وی بقلم آورده صرف نظر کنیم . حضرت عالی در زیر عنوان اشتباه بزرگ در فهم طالبان که ظاهرأ روزا اوتنبایوا نماینده خاص سرمنشی سازمان ملل متحد در افغانستان را مورد نشانه قرار گرفته نوشته اند که : اینکه ازتصمیمات و سیاست‌های طالبان استقبال نمیکنی و نظرمنفی درباره آنها داری دراین واقعیت هیچ تاثیری نداردکه مرکزیت سیاستگزاری و تصمیم گیری طالبان بسیارهوشمندانه و محاسبه گرانه است قبول داشته باشی یا نه:آنها آمریکا را هم در میدان و هم در دوحه شکست دادند . نه میدانیم آغا سید رسول خان موسوی در باره تاریخ سیاسی افغانستان چه مقدار اطلاعاتی دارد اما میدانیم که این جملات حضرت عالی که می فرمائید ” مرکزیت سیاستگزاری و تصمیم گیری طالبان بسیارهوشمندانه و محاسبه گرانه است قبول داشته باشی یا نه:آنها آمریکا را هم در میدان و هم در دوحه شکست دادند . با درنظر داشت همین اظهارات ما توجه حضرت سید  رسول موسوی را به اظهارات ایشان که در موسسه مطالعات راهبردی شرق و موسسه راهبرد پژوهان جهان معاصر روز سه شنبه هشتم تیرماه (سرطان ) وبیناری را تحت عنوان «تحولات افغانستان؛ خروج نظامیان ناتو و موج جدید حملات طالبان» برگزار کرده بودند برزبان آورده بود مشارُالیه در آن ویبناری فرموده بودند که : 

  نگاه من به موضوع متفاوت است زیرا معتقدم مسئله اصلی طالبان گرفتن جغرافیا نیست بلکه تلاش برای کسب مشروعیت و شناسایی بین المللی است. من یک ماه پیش به بلخ، ننگرهار، قندهار، هرات، کابل سفر داشتم و این مسیر به دلیل درگیری‌های نیروهای دولتی با طالبان زمینی و هوایی طی شد. بر اساس اظهارات مردم محلی در منطقه درگیری ننگرهار، طرف مقابل دولت در جنگ، طالبانی بودند که از خارج آمده و طالبان محلی نبودند.موسوی با تاکید بر قدرت نظامی طالبان ادامه داد: طالبان برای گرفتن نقاط مختلف افغانستان مشکلی ندارند. طالبان می‌توانند بدون نیروی نظامی وارد برخی مناطق شوند و اقدامات لازم را انجام دهند. یک ارزیابی میدانی در مناطق مختلف صورت گرفته حکایت از آن دارد که طالبان برای گرفتن برخی مناطق مشکلی ندارند. این موضوع امری توافقی است یعنی با بزرگان مناطق توافق می‌کنند و ممکن است مناطق درگیری، امروز در اختیار دولت و فردا دست طالبان باشد.موسوی گفت یکی از دلایلی که طالبان از جنوب و شرق به سمت شمال در حرکت هستند این است که ظاهرا در جنوب مشکلی ندارند. طالبان یک تاکتیک نظامی جالب دارد و می‌خواهد ارتباط افغانستان با کشورهای همسایه را قطع کند و در همین راستا عملیاتی در شیرخان بندر، تورغندی، اسلام قلعه و فراه داشتند.وی در ادامه افزود: حرکت دیگری که طالبان در بعد نظامی انجام می‌دهد تسلط آنها بر جاده‌ها و شریان‌های اقتصادی است. طالبان دلیلی نمی‌بیند که وارد شهرها شده و هزینه برای اداره جامعه پرداخت کند، بیشتر خارج از شهرها مستقر می‌شوند. تاکتیک بعدی طالبان ضربه زدن به منابع انرژی دولتی مانند سوخت و برق است. می ماند مسأله پیروزیی طالبان دردوحه و کامیابی آنها درمیدان جنگ !هیچکسی نه میداند که چراوبا کدامین مستنداتی و برای چه هدفی جناب سید رسول موسوی مدیر بخش آسیای غربی وزارت خارجه ایران در باره طالبان چنین قضاوت میکند که گویا آنها فاتحین میدان دیپلماسی ومیدان نبرد با امریکا هستند ؟ مذاکرات دوحه که زیرچترستاد استخباراتی کشور های منطقه وایالات متحده امریکا به پیش برده می شد وبه یک توافقنامه ای رسیده بود که در آن بصورت روشن آنچه را که باید طالبان به عنوان یک گروه هکذا امریکا وجامعه جهانی به حیث امضأ کننده گان آن موافقت نامه انجام میدادند تذکر یافته بودجهت اطلاع آغا رسول موسوی باید به عرض رساند که در یکسال و چند ماهی  که پس از امضای موافقت نامه دوحه سپری گردیده بود هیچ یکی از سربازان امریکایی و یا هم مؤتلفین آنها اندکترین صدمه یی ندیدند درعوض مردم بی گناه افغانستان در حالی قربانی عملیات انتحاری میگردیدند که در مساجد مشغول عبادت و یاهم در شفا خانه ها تحت مدوا قرار داشتند ، نه میدانیم آقای رسول خان موسوی چگونه این میدان خونین نبرد را فتح طالبان می نامند ؟