آیا هفت وهشت ثوردور روزمتفاوت درتاریخ خونین افغانستان است ؟

چهل ویک سال پیش از امروز (هفتم ثور ۱۳۵۷) مردم افغانستان گواه یک کودتای ننگین در تاریخ کشور خویش بودند اکثریت مورخین و، سیاستمداران ، قلم بدستان ، منورین و جامعه مدنی این روز را سرآغاز جنگی می‌دانند که چهار دهه‌ ادامه یافت. شهروندان افغانستان پس از این روز روی صلح آرامش را هرگز ندیدند.ساعت ده صبح روز هفتم ثور، ارگ ریاست جمهوری توسط نیروهای طرفدار حزب دموکراتیک خلق مورد حمله قرار گرفت که در نتیجه آن محمد داوود رئیس جمهور با اعضای فاملیش بی رحمانه از سوی برید من امام الدین کشته شدند. 

با کشته شدن داوود خان، حزب دموکراتیک خلق به رهبری نور محمد ترکی ، حفیط الله امین و ببرک کارمل به قدرت رسید. این حزب در ابتدا شعارهای جذاب و گیرای را در حمایت از دهقانان و کارگران سر می‌داد و به مردم خانه، لباس و نان وعده می‌کرد اما دیری نگذشت که موجی از کشتار و حذف آد مها آغاز شد.

حزب دموکراتیک خلق بازداشت‌های گسترده‌ای را به راه انداخت و تمام افرادی که به نحوی در فعالیت‌های سیاسی دخیل بودند، به شمول روشنفکران، ملا امامان مساجد ، اعضای نهضت اسلامی افغانستان ، گروه های چپی ماوئویستی ، استادان دانشگاه‌ها، معلمین، تاجران و حتا دهقانان و کسبه کاران را بازداشت، شکنجه و تیرباران می‌کرد.

و اما هشت ثور ؛
هرچند گروه های مجاهدین از این روز به نیکی یاد میکنند و آنرا پیروزی بر ابر قدرت شرق و شکست کمونیسم میدانند اما مردم عقیده دارنده که هشت ثور خونین تر از هفت ثور ظاهر شد و قدت را بدست گرفت .. این در حالیست که در چهلمین ویکمین سالگرد پس از کودتای هفت ثور و متعاقبآ پیروزی مجاهدین، بحران گسترده در کشور ادامه

دارد وچندان افق روشنی برای رسیدن به صلح دایمی و زندگی مسالمت آمیز کمتر وجود دارد.شاید یکی از دلایل این بحران طاقت فرسا جنگ برای تصاحب قدرت در افغانستان است . حزب خلق و پرچم در یک کودتا، محمد داوود رئیس جمهور را کشت و قدرت رابه دست گرفت.ازآن روزتاکنون افغانستان کمتر شاهد انتقال قدرت به صورت مسالمت آمیز بوده است.حتا سیاست مداران خلق و پرچم نیز برای گرفتن قدرت دست به حذف همدیگردست می‌ بردند. متاسفانه انتقال قدرت در زمان گروه‌های مجاهدین خونین‌تر شد. تنها در هجده سال گذشته انتقال قدرت توسط انتخابات صورت گرفته( هرچند تقلبی ) ولی طالبان و سایر گروه‌های مخالف هنوزهم برای رسیدن به قدرت از ابزار جنگ استفاده می‌کنند.هشت ثوریها به این باورند که با ۱۴ سال جنگ در برابر شوروی سابق بزرگترین ابرقدرت را مجبور به خروج از افغانستان کردند و در نتیجه این جهاد، بلوک کمونیسم برای همیشه شکست خورد.و اما تحلیلگران می‌گویند پیامد هشت ثور چنان سنگین بود که پس از از سالها متمادی هنوز هم تبعات آن دامن کشور را فرا گرفته است .گروه‌های مجاهدین پس از سال ۲۰۰۱ نیز شریک اصلی قدرت بودند، بیشترین وزارتخانه‌ها را تصاحب کردند و در پارلمان نیز نمایندگان احزاب مجاهدین در اکثریت بودند. تحلیلگران می‌گویند همانگونه که گروه‌های مجاهدین در تامین صلح ناکام بودند، در هنگام پیروزی و رسیدن به قدرت هم ناکامی‌های شان را ثبت تاریخ کردند .

در همین حال گروه‌های مجاهدین می‌گویند ریشه اصلی بحران افغانستان احزاب کمونیستی است و این احزاب با کشاندن شوروی سابق به افغانستان زمینه را برای جنگ چهارده ساله و تدوام بعدی رویداد های غم انگیزفراهم کردند.هرچند مخالفان و موافقان هشت ثورنظریات گوناگون دارند امامردمعام می‌گویندهفتوهشت ثور روزهای سیاه درتاریخ افغانستان است وهیچ یک بردیگری برتری نداردومتفاوت به نظرنمیرسند