آزادی بیان یا آزادی خرافات ؟

آزادی بیان یکی از بحث انگیزترین موضوعات جوامع بشری در دنیای معاصر است زیرا این مقوله به دلیل ماهیت خاصی که دارد، از طرفی جزء مهمترین حقوق اساسی افراد در جوامع انسانی شناخته میشوند و از سوی دیگراعمال چنین حق  همواره با منافع ارباب قدرت و دیدگاه های اقتدارگرایانه به نحوی در تعارض بوده است.از سوی دیگر خرافات که ریشه عمیق  در گرایش‌های باطنی در زندگی بشر داشته‌اند و به مرور تبدیل به خرافه شده‌اند. آزادی بیان حق طبیعی است که همه افراد جامعه  به مقتضای انسان بودن خود، به طور یکسانی از آن برخوردار و به موجب آن در بیان اندیشه و فکر خود، تا جایی که موجب نقض حقوق دیگران و اصول ارزشی مورد احترام جامعه نشود، مجازند دربرابر این حق طبیعی در جوامع بشری اشاعه خرافات و گرائیش های باطنی و ناپسندانه برخی ها اند که قصد دارند آنرا در جامه ای از آزادی بیان و عقیده بر مردم تحمیل کنند وجالب است که همین خرافات دگماتیک و فلتر ناشده ای  ضد عقل و آگاهی  با سپری شدن چند قرن بر مسند عقیده و نوامیس ملی و مذهبی قرار میگیرند و از سوی زور مندان حاکم بر سرنوشت ملتها  در راستای وظائف و مکلفیت های ملی و سیاسی انها به حساب می آیند . طبیعی است که چنین مخالفان فساد و خرافات در جوامع بشری  از سوی حاکمان جابر و نامشروع بنام قانون گریزان تحت پیگرد قانونی قرارمیگیرند وبا سنگین ترین مجازات محکوم میگردند . بدون شک اگر تاریخ تحولات بشری را انفکاکی تحلیل نکنیم بلکه به صورت یک “کل واحد انسانی” در نظر بگیریم، آنگاه نقاط عطف بشری قابل تفکیک به مفاهیمی همچون غربی و شرقی و مسیحی و بودایی و اسلامی نخواهند بود بل با “معیار نوع انسان” سنجیده خواهند شد. البته ممکن است این پرسش مطرح گردد که معیار “نوع انسان” چیست ؟ مفهوم “نوع انسان” بدین معناست که در میان بسیاری از گونه‌های مختلف موجودات بر روی این کره خاکی، یک نوع از موجودات به نام “بشر عاقل” (Homo Sapiens) توانسته است کره خاکی را صورت بندی کند و “دارای تاریخ” گردد و این “نوع از بشر” تحولات عظیمی را در درازنای تاریک تاریخ از سر گذرانده است و در آستانه تحولات عصری (گذر از عصر زراعت  به عصر صنعت) دست به خلق ایده‌های نوینی در عرصه‌های زیست جمعی خود زده است بنا براین می توان گفت

آزادی بیان،  از بارزترین جلوه های آزادی انسان است. طبیعت آزاد انسان اقتضا می کند که آزادانه بتواند دیدگاه‌های خود را بیان نماید. آزادانه بگوید، بنویسد، نقاشی کند و یا در قالب های هنری، اندیشه ها و عقاید خود را بیان نماید. ایجاد محدودیت به صورت خود سرانه و بدون دلیل قانونی، بر خلاف طبیعت انسانی بوده و مغایر با حقوق و آزادی های طبیعی انسان می باشد.آزادی بیان، تنها وسیله ای است که افراد در جامعه می تواند دیدگاه ها و اندیشه های سیاسی،‌ اجتماعی و فردی خود را به دیگران منتقل نمایند. اما و صد البته که اگر ما فضای آزادی بیان را به ترویج دروغ و خرافه و خشونت و … آغشته کنیم، این امر با شکوفایی شخصیت انسان ها مغایرت دارد و در نهایت ابعاد مادی و معنوی زندگی آدمیان را به صورت مستقیم و غیرمستقیم تحت الشعاع قرار خواهد داد.ما می گوییم آزادی بیان ابزاری برای بیرونی کردن اعتقادات درونی انسان هاست. آغشته کردن فضای آزادی بیان به مباحثی نظیر توهین، دروغ، خرافه و خشونت به این تعریف آسیب می زند.