گـزیده اخبــار
خانه » اجتماعی » با مردانـــگی می میریم هــــرگز تسلیــم دشـــمن نمـــی شویــــم.
با مردانـــگی می میریم هــــرگز     تسلیــم دشـــمن نمـــی شویــــم.

با مردانـــگی می میریم هــــرگز تسلیــم دشـــمن نمـــی شویــــم.

“اگرانسان عزم کند بزرگترین نظام های قدرت منـد دنیـا را درهم می کـــوبد.”:

در زمان مقاومت بی نظیر مردم افغانستان ، با تسلیم شدن جنرال مالک در مزار و اسارت فرمانده اسماعیل خان بدست طالبان یک بار اکثر جبهات مقاومت به جز پنجشیر سقوط کرد. در پنجشیر مهمات به قدر دفاع وجود نداشت، مواد خوراکی پیدا نمی شد. استاد ربانی و استاد سیاف به تاجکستان فرار کردند. استاد به آمر صاحب گفته بود که سیاست در اینجا (آسیای میانه) تغییر کرده است بفکر خود باشد که اسیر نشوید.

آمر صاحب در آن لحظات حساس، بزرگان مجاهدین پنجشر را جمع کرد و در یک مجلس سرنوشت سازدرمسجد بازارک، بعدازحمد و ثناء خداوند(ج)، اوضاع سیاسی را به بر رسی گرفته توضیح می داد که در همین اثنا مخابره چی خبر تسلیمی بصیر سالنگی و ایوب و عبور طالبان از سالنگ را در کاغذی برایش پیش کرد؛ بدون اینکه سیمایش دگرگون شود و نگران گردد، سخنش را قطع نکرد و گفت:” گیریم، اگر طالبان تمام افغانستان را بگیرند مهم نیست؛ اگر انسان عزم کند بزرگترین نظام های قدرت مند دنیا را در هم می کوبد و سقوط می دهد؛ یک بار همت کنید؛ به دهن دشمن مردانه بزنید؛ مردم افغانستان شما را به چشم های خود می گیرند. آوازه است که گویا من فرار می کنم؛ قسم به پروردگارم، اگر بیست نفر باشم می جنگم و اگر پنج نفر بمانم می جنگم و اگر بجان تنهایم بمانم با دشمن می جنگم؛ جایی نمی روم و خون خود را در وطنم می ریزانم. میدانم که دشمن بر حق نیست.

وطندارها! مطمهن باشید که من هر گز با نامردی فرار نخواهم کرد. ” اهل مجلس گفتند: ” تو که چنین عزم و ارادۀ مردانه داری و با ما هستی ماره دیو نزده که تا مرگ در پهلویت ایستاده نشویم؛ با مردی صد بار می میریم، اما تسلیمی و بیغیرتی ره قبول نداریم.” همان بود که فی المجلس فیصله گردید:– با مردانگی می میریم هرگز تسلیم دشمن نمی شویم.– برای زنان استفاده از اسلحه آموزش داده شود و مسلح شوند در صورت لزوم از خود دفاع کنند.– پیر مردان از خطوط جبهه پاسداری نمایند، جوانان باید در گروپ های متعدد تنظیم و در خارج پنجشیر دشمن را زیر حملات چریکی بگیرند.– کسانی که توان رفتن با فامیل های خویش به خارج پنجشیر را دارند می توانند از منطقه برآیند تا مشکل مواد خوراکی کمتر شود، کسی را تشویق و مجبور به اینکار نمی کنیم.– مواد خوراکی بسیار اندک است بیست روز دیگر توت پخته می شود و سه ماه دیگر را کفایت می کند، می شود در صورت ضرورت در این مدت از سبزی، گیاه و برگ درخت هم استفاده کرد……..

دریغ و درد که امروز مسعودی نداریم و گر نه این مردم خود هرکدام قهرمان اند

مـاه هـم ز ره رسید ولی نارسیـده رفت

حـرفـی نگفتـه و سخنی ناشنیـده رفت

مـن پیش او دویـدم و واپـس نـکــرد روی

از پیش رو چـو اشک بَـدامن چکیـده رفت

گویـی من و دل از نگهـی صیـد او شدیم

آخـر ز دیـده همچـو غـزالـی رمـیـده رفت

چون ابر رحمت آمد و چون برق فتنـه رفت

دامـن کشـان بیـامد و دامن کشیده رفت

جوابی بنویسید

ایمیل شما نشر نخواهد شدخانه های ضروری نشانه گذاری شده است. *

*

بالا