چهارسال روزه نسخه مجرب!

وقتی جان ایف کندی John F. Kennedy  رئیس جمهور فقید امریکا درسال ۱۹۶۱قصد تسلط برکاخ سفید را کرد و می خواست رئیس جمهورامریکا شود  هرچه کلاه و دستکش و جوراب وزیر پوشی به بازار آمد تمثال بی مثال ایشان را به عنوان آرم به یدک می کشید ،همین  آقای کندی زنانی  را نیز استخدام کرده بود که جورابهای با انواع و اقسام تصاویر ایشان در ژستهای مختلف می پوشیدند وچنان تبلیغ میکردند که هرچه رأی دهنده بود به جان ایف کندی رأی میداد .

اتفاقأ از دیر بدینسو حال وهوای انتخاباتی که نه میتوان آنرا برخاسته از اراده ای آزاد فرد فردی از شهروندان مظلوم و جنگ زده کشوردانیست چنین رنگ وبوگرفته است . تنور تبلیغات چنان گرم شده است که هر کی از راه می رسد او نیز نانی میپزد تا نوای بدست آرد . راستی آیا این شیوه عجیب وغریب پوپولیستی تبلیغاتی در انتخابات بروزن انتصابات افغانستان  بروی کدامین معیار های فکری استواراست  ؟ آیا وقت آن نرسیده است که باگذشت هفده سال تمام بلکه در چندین  دهه جنگ وخونریزی شعار های گوناگون ایدئولوژیکی تمامی آنانیکه در شرائط آرام و دموکراتیک شالوده ای یک اندیشه ء مبتنی بر عدالت اجتماعی و اقتصادی را پایه گزاری نموده بودند واکنون نیزدرسخت ترین شرائط اقتصادی و فرهنگی درمیدان شکست خورده نظام شبه سرمایه داری و بازار آزاد بر”وزن آزار”  وظیفه مقدس پادویی را انجام میدهند  اعلام بدارند که نظام کاریکاتوریی موسوم به بازارآزاد شبه لبرال،دموکراتیک اسلامی وغیره هرچند مقبول و جاسازی شده درویترین شیشه ای ائتلاف جهانی مبارزه با تروریزم  است کارآمد جامعه ومردم ما نبوده است ؟  آیا براستی هم معیار های ایدئولوژیک و غیر ایدئولوژیک شان این وضعیت تاروتاریک مملکت اند که نه تنها مخالفین سیاسی و همچنان مسلح این نظام فرسوده مافیائی بلکه  نگهبانان و رجال شماره اول مملکت نه میتوانند از ناکار آمدی این نظام چشم بپوشانند .

هرچند ما ازهمان اول با نظام سرمایه داری با قرئت لبرال مافیائی حاکم بر سرنوشت افغانستان  همچون کارد وگوشتیم ولی ما به عنوان شهروندان بینوای  این سرزمین حق خود میدانیم تا به گوش سُکانداران این کشتی شکسته میهن بگوئیم  به جایی این لشکری از وزیران  و مشاورانی که به جز ارتزاق از خزائن غیب شبکه های  استخباراتی  وظیفه دیگری ندارند برای کاخ نشینان بصورت رضاکارانه گوش زد کنیم ، چه خوب بود که پس از چهارده سال تمام مسؤلیت هریک از امور رفاهی و خدمات عمومی را به کسی واگذارمی کرد که خود بطور موقت هم اگر شده  از همان بخش رفاهی محروم می بود ،وکاش مسؤل امورکارگران و کارخانه ها کسی میبود که خودش عمری در ” بیکاری” متخصص شده بود و قس علیها ! راستی همین دولت مافیائی که ازتعدد مراکز قدرت وتصمیم  گیریها می نالند وهمیشه کمبود قدرت را بهانه می آورند گاهی به علل این کمبود و چنین تعلل اندیشیده اند یا خیر ؟ بزرگترین  جای گیله وشکوه آنجاست که داروغه های این کشتی شکسته باوجود آنکه ادعا های بلند بالای از تخصص در امور اقتصاد و جامعه شناسی دارند نه میدانند که براستی هم نظام اقتصادیی حاکم مافیائی دارای چه مشخصاتی است ؟ و چه باید کرد تا این ویرانه ای کهن و باستانی درمسیر حیاتش رونق یافته  و سروسامان یابند .! راستی آیا  همین  درد های مهلک اجتماعی و اقتصادی  نیست که بستر مساعدی برای پرورش میکروبها وویروس های خشونت زا شده است ؟

 شگفت انگیز ترین نسخه ای که فاقد مستندات علمی و روایات مذهبی پنداشته میشود همانا نسخه مجرب  روزه گرفتن شش یا ده سال ثروتمندان است که به قول حضرت داروغه ارگ درقدیم چهلم بوده که چهل سال روزه می گرفتند وی چهل سال تقاضا ی روزه گرفتن را ندارد بلکه بسیار عاجزانه شش یا ده سال تقاضای  روزه گرفتن را از ثروتمندان میکند  که بدون شک نتیجه آن چند صد سال روشنی خواهند بود . !! ما فکر میکردیم که بیان درد هاومعالجه ای از آنها  با چنین شیوه عامیانه شاید مانند پوشیدن  لباس اش بوده است  که در یکروز رسمی  و در ملاقات با چهره های تکراری و یکنواختی از مردم که به دیدارش بصورت بالمقطع آورده میشوند و پس از تناؤل تناقلات مخصوص داروغه ای با دعای خیر به تخت سلطان تعویض می گردند . اما ازهمان روزیکه   حضرت داروغه ارگ  شنیدند رقم چهل سال و ده سال ارقام غیر مستند اند به میمنت و مبارکی شب مقدس چله آنرا به چهار سال تقلیل نزول فرمودند ودریکی از همان مجالس نام گذاری که به زبان شرین فارسی سخن میگفت چنین اظهارداشت : 

وقتی حضرت اشرف خان غنی به وجود مبارک  ملکوتی اش و پس از چانه زنی های فروان مافیائی قبول فرمود که آخرین نرخ فرضیه سقوط طبقاتی جامعه از یازده سال به  چهار سال روزه گرفتن عوام تقلیل باید داد و دریک خطبه ای بازهم معروف حجه الوداع داروغه ای ارشاد فرمود :خواهش ما این است هموقشری که ثروتمند شده یک چهارسال روزه بگیرند که کل دیگران هم صاحب آب ونان شود! خدمت روی نازک حضرت اشرف خان غنی باید به عرض رساند که بسیار درست فرمودی و کما حقه روزه نیز نام مقدس چربو گیریی است اما نه فرمودی که چگونه دیگران صاحب آب و نان می شوند ؟