وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
تا جائیکه تاریخ گواهی میدهد زنان در سرزمین ما از سالیان متمادی دوشادوش مردان در عرصه های مختلف سهم داشتند و حتی بعضی شان نقش آفرینی نموده اند. مردان که اکثرآ در امور دفاع از قبیله، خاک و خانواده مصروف بودند زنان هم در خانه داری،مادری، تربیه فرزندان، سرودن اشعار و آواز خوانی، مهمان نوازی و سائیر رسوم و عنعنات آن زمان مصروف بودند.
اگر دشمنی بین قبیله ها رُخ میداد، زن بود که این دو قوم را با دادن قربانی پیوند میداد. عده ی دیگری که کوچی ها بودند زنان آگاه تر از مردان داشتند چون تولید مواد و فروش و یا دادو ستدد آن بدوش زنان بود.مرد افغان همیشه پیشاپیش قدم می گذاشت و زنان و فرزندان شان به عقب مردان راه می رفتند. تصور میگردید که گویا حق زن پایمال شده اما این چنین نبود. مرد میخواست که اگر حیوانی درنده ویا گودالی و هر نوع خطری که سر راه شان بیاید خود را در معرض خطر قرار دهد و زن و فرزندش را حفظ نماید.این خود بیانگر تقسیم وظایف بین انسان ها بود که مردان خود را فدای زنان و اطفال می نمودند.زمانیکه کشور های جهان صنعتی شدند، فابریکه ها بوجود آمد، کارگر ها استخدام شدند، زن ها هم خواستند تا در این پروسه سهم بگیرند.
متاسفانه کارفرمایان یا آمرین شرکت ها برای زنان نه حقوق مساعد میدادند و نه برخورد انسانی می نمودند همان بود که درروز ۸ مارچ سال ۱۸۷۵ در شهر نیویارک برای اولین بار تظاهراتی بر پا شد که از طرف پولیس آمریکا به شدت با تظاهر کننده گان بر خورد صورت گرفت ، عده ی کشته شدند، عده ی زخمی و عده هم زندانی شدند. همین مسآله باعث شد که زنان برای دادخواهی با هم همدست شوند و به این راه ادامه دهند که چرا ما زنان معاش کمتر نسبت به مردان داشته باشیم؟ و چرا ساعات کاری ما بیشتراز مردان باشد؟ این مسآله باعث میگردد که حرکت های سیاسی برای تآمین حقوق زن به صورت مخفی و آشکار بوجود بیاید وهر سال مردم در روز هشتم مارچ دست به تظاهرات بزنند.
بالاخره در سال ۱۹۰۸ حزب سوسیالیت امریکا اقدام به تشکیل کمیته ملی زنان می نماید که هدف آن کسب حق رای برای زنان و ممنوعیت کار کودکان مرام اصلی آن بود یک سال بعد یعنی در ۱۹۰۹به عنوان نخستین روز ملی زنان در امریکا تثبیت میشود. اروپایی ها هم متوجه این مساله شدند در سال ۱۹۱۰ در دنمارک وسال بعدی آن در آلمان با بر پا نمودن تظاهرات ؛سخنرانی ها و حتی جشن ها خواهان حق رای و آموزش کار برای زنان گردیدند. در همین سال ۱۹۱۱ در روسیه و چین هم تظاهراتی به مناسبت هشتم مارچ برگزار شد.با شروع جنگ جهانی زنان آرام نه نشستند هشتم مارچ را بر علیه جنگ و کشتار و خرابی بر گزار می نمودند. بعد از جنگ های جهانی زنان آهسته اهسته به خواست های شان نائل می آیند.
سال ۱۹۷۵ از طرف سازمان ملل سال بین المللی زن اعلام میګردد و یونسکو در سال ۱۹۷۷هشت مارچ را به عنوان روز جهانی زن به رسمیت شناخت .مردم افغانستان نیز دردهه دموکراسی ودر زمامداریی پادشاه سابق با روزهشتم مارچ آشنا می شوند و از این روز در کشور ما در محافل مختلف گرامی داشت بعمل می آمد که به تأسی از آن زمامدارنی که پس از کودتای هفتم ثور به قدرت رسیده بودند به گرامیداشت از این روز ادامه دادند .
خواست ما زنان افغان مطرح کردن جایگاه انسانی زن در پهلوی مرد است و مبارزه با جهالت، عقب گرایی، استفاده سوء از مذهب، از بین بردن ملا های گمراه کننده ، شناخت درست از خدا و دین از طریق مکتب و پوهنتون ها ، نه از طریق مساجد و مدرسه ها. گام به گام به سوی پیشرفت و ترقی حرکت نمودن است، بلند بردن سطح آگاهی زن و مرد، از بین بردن خشونت و ایجاد همزیستی مسالمت آمیزاز اهداف و استراتیژی های اصلی زن معاصر به حساب می آیند 
