وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
همه خواننده گان عزیز میدانند که ما از اول نه تنها با افراد خاصی مشکلی نداشته ایم بلکه با مشاهده این وضع تاروتاریک بازارآزاد اقتصادی لبرال که با قرئت مافیایی همه مردم مظلوم افغانستان را در اسارت گرفته است با این نظام چندان میانه خوبی نداریم . و اصولأ نداشته ایم ، این فهم ما نه از کدام معجزه ملهم است بلکه برویت سقف واحدی است که از خشت وچوب دروغ و فریب ساخته شده است و در اعمال اصحاب حکومت به ؤضوح دیده میشود ، دراین سالیان چند که به فن شریف بیسوادی اشتغال داریم به کرات خدمت اصحاب عرض کرده ایم که ازدیربدینسوحد اقل از روزی که اردوگاه حریف این نظام بازارآزاد مافیأ یعنی همان کمپ وارسأ به دلائیل عدیدی فروریخت برای ما وهمه اهالی قلم و زبان احساس نوعی خود بزرگ بینی عجیبی را درنظام بازارآزاد حس میکنیم.لهذا با تمام محکم کاری وتوضیح و تذکراعلام داشتیم که این لحاف برتن فقیرما بزرگی میکند.
قضیه ازاین جا شروع شد که وقتی دشمنان صلح وآرامش که ازقول اصحاب مافیأ همان برادران ناراض ونا ناراض طلبای کرام اند با شیوه انتحار مسیر جنگ را تغییرداد وصدای انتحار وانفجارتا برج های قصرسلام خانه رسید نخستین فکری که در وجود مبارک حضرت اشرف خان خطورکرد همانا دستور جمع کردن وانتقال همه سرمایه ها وجایداد های منقول وغیرمنقول بخشی ازحکومتی که وقتی افغانستان را با شمشیرعدالت جان مد خان کِری تَرکه ساختند سهم حق و حلال رولاجان غنی مشهور به بی بی گل رسیده بود به ارگ منتقل ساخت . وقتی این خبر را برای نخستین بارازآنتن شایعات شنیدیم باتوجه به اینکه حضرت اشرف غنی با درنظرداشت مؤقیعت های جغرافیاوی تمامی واحد هاو نهاد های اقتصادی وفرهنگی که در هر کجای از افغانستان مؤقیعت گرفته باشند به حیث رئیس بخشی از این جغرافیا و این نظام منصوب شد ه است چگونه ممکن است که از ترس خرابی و یا هم فساد اداری و یا هم هر دلیل دیگری آنرا مانند سرمایه شخصی با خود انتقال داد .
حکایت است که در روزگار قدیم در یکی از محلات نیشاپور مردم از ترس باند های از دزدان و سارقان شب وروز خانه های شانرا قفل می انداختند و هرگاه برای شب گذری درهمان محله به مهمانی میرفتند تمامی وسائل منقول خویش را با خود حمل میکردند و حین آمدن به خانه دوباره آنرا با خود می آوردند . اکنون با افتتاح و بازگشائی رسمی که در کنار قصر گلخانه و در باغ ارگ صورت گرفت همه خاص و عام دانیستند که وجود مبارک جناب محمد اشرف خان غنی نه تنها بر بالین بیماریی دیکتاتوری مطلق تشریف دارد بلکه ویروس مهلک خود بزرگ بینی آنتن های عقلانیت اش را نیز صدمه زده است .
این گونه نقل و انتقال آرشیف افغان فیلم که نمادی از تاریخ و تمدن کشور ویران شده افغانستان نامیده میشود یقینأ یک خیانت ملی دانیسته میشود . زیرا اگر کسی خود را رئیس منتخب مردم بداند وبرآن هرلحظه و درهرخطبه ای نیز فخر فروشی کند هیچگاه نباید آنچه راکه درگذشته و درنتیجه یک تصمیم عقلانی جابجا شده است از جایش تکان دهد . البته اگر لازم افتاد که یک نهاد اقتصادی – فرهنگی و حتی واحد های بشری مانند ولسوالی ها وولایات را با ولسوالی های دیگری یکجا سازد نبیاید آنرا با محلی که برای زندگی و آرامش زمامداران انتخاب شده اند منتقل سازد بلکه باید نوع مدیریت آنرا که یک مسأله کاملأ جداگانه است بصورت مشورتی با مردم مطرح کند و راه کار های مناسب مدیریتی را برای آن جستجو نمایند .! یاد مان باشد که این زخم ناسور با این گونه اقدامات عجولانه و دیکتاتور مآبانه نه تنها مدوا نه میشود بلکه رشته های پوسیده شده اعصاب نظام فرهنگی جامعه را نیزمی پوسانند . و خواننده گان عزیز باید ما را ببخشند که ما برای خود و در زیر گوش مان همچنین زمزمه های داشتیم که نتوانیستم آنرا پنهان سازیم .
گزارش های وجود دارد که این آرشیف بنام نگاهداریی و حفاظت آن به کمک دلالان افغان تبار در زمینی که قبلأ به سفارت انگلیس در کابل فروخته شده است آرام ، آرام جان داده و منهدم می گردد اما جان مطلب این است که این دلالان افغان تبار نیز که مانند دیگر همکاران شان با یک بکس آمده و تابوت سرمایه های مادی واکنون معنوی و فرهنگی سرزمین باستانی ما را به بازار های اروپا و آمریکا منتقل میسازند .
