اردوغـــان را دریـــابیــــم

یادداشت نواندیشی : انتخابات کشور ترکیه به دلیل اینکه آنکشور با ایران و افغانستان روابط تاریخی و فرهنگی مشترکی دارند برای همه فعالان عرصه سیاست و دیپلماسی حائز اهمیت است . لهذا حوادث و تحولاتی که در این کشور بؤقوع می پیوندد از سوی همه تحلیلگران و فعالان عرصه سیاست و دیپلماسی  با دقت مورد تحلیل و ارزیابی قرار میگیرند  آخیرأ نیز که در کشور ترکیه یکی از پیچیده ترین نوع انتخابات برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری برگزارشد از آن جهت حائز اهمیت بود که تقریبأ همه کشورهای جهان و اکثریتی از کشورهای مسلمان  منجمله جمهوری اسلامی  ایران تصؤر می کردند که این مرتبه حزب توسعه و عدالت برهبریی رجب تائیب اردُغان که از چند سال بدینسو زمام امور ترکیه را برعهده دارد با دلائیل فروان ممکن است نتواند به کرسی مقام  ریاست جمهوری باقی بماند اما این بار نیز حزب عدالت و توسعه که شجرة النسب اش را به حزب رفاه  اسلامی برهبریی زنده یاد مهندس نجم الدین اربکان میرسانند در انتخابات ریاست جمهوری آنکشور به پیروزی رسید . که این پیروزی سبب گردید تا همه روشنفکران و قلمبدستانی که بصورت آشکارو یا هم  پنهان در مخالفت با حکومت های شان موضع دارند و یاهم در صفوف چنین مخالفین محسوب نه میشوند این پوزی را به نفع مردم منطقه و جهان میدانند که دوتن از این قلمبدستان هیریک آقای سید علی موسوی خلخالی و سید وحید کریمی بصورت مشترک دیدگاه شانرا بصورت مختصر در یادداشتی تحت عنوان ” اردُغان را دریابیم ” بیان داشته است که تربیون نواندیشی نیز با سپاس از این دو شخصیت فرهیخته آنرا به نشر میرساند .

پاس طلایی» در فوتبال را حتما شنیده آید که معمولا زیباتر از گل زدن است. «پاس طلایی سیاسی» هم داریمَست اگر گفته شود در بین کشورهای همسایه، پوتین بیشترین تاثیرپذیری و نیازمندی را به اردوغان دارد و این را به صراحت ابراز کرده است. اردوغان با جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا دست به یقه است و به روایتی پیروزی اردوغان در انتخابات ترکیه، شکست بایدن و امریکا بود. رهبران اروپایی نیز از اینکه مبادا اردوغان به آنها بتازد با احتیاط رفتار و گفتار می کنند.

 همه رهبران در غرب آسیا، گل زن های خوبی هستند. محمد بن سلمان در عربستان سعودی، طالبان، جمهوری اسلامی ایران، محمد امارات متحده عربی با رهبرانش از جمله محمد بن زاید و محمد بن راشد، ترکیه و سوریه گل زنی سیاسی را در مسابقه سیاست خارجی دارند منتهی بصورت پراکنده گل زده اند و بعضا گل به خودی در منطقه حساس و در عین حال تاریخی و غنی غرب آسیا زده اند. در حالی که گل زنی زمانی موثر می شود که نیاز به «پاس کاری» و «همیاری سیاسی» آن رفع شود، به این ترتیب است که پاسکاری و سپس گل زنی به ترفیع جایگاه مردم خسته در منطقه کمک می کند و می تواند مایه مباهات آنها شود. شاهد هستیم در اتحادیه های فرامنطقه ای مثل بریکس، که می رود به زودی به یک مدعی جدی در برابر بلوک های دیگر سیاسی و اقتصادی جهان از جمله گروه هفت تبدیل باشد، برزیل با چین، و هند با آفریقای جنوبی، و روسیه با همه آنها، پاس کاری سیاسی می کنند. نکته شایان توجه در این است که هر کدام از آنها، به ویژه چین، هر جا لازم باشد در قامت سنگربانی مهم نیز در بریکس ظاهر می شوند. لازم است رهبران در غرب آسیا «پاس های سیاسی» در کمک به یکدیگر برای گل زدن به سود کل منطقه را فراموش نکنند. بریکس می تواند فضای جدیدی باشد که با پاسکاری با آن منافع بسیاری نصیب کل منطقه شود. اقدامی که کشورهای ایران، عربستان، ترکیه و امارات برای عضویت در آن در قامت گل زن وارد عمل شده‌اند.اردوغان را دریابیم، او که اکنون از غرب دل پر خون دارد و به روشنی دید دو طرف آتلانتیک چگونه برای سقوط دولت او دست به دعا برده بودند، حالا که توانسته در یک معادله به چون و چرا، قدرت را حفظ کند، مترصد فرصتی است تا تلافی این رفتارهای غربی ها را بکند.

اگر غرب همانند همیشه در فراموشی لحظات ناکامی با هدف حفظ منافعش سعی دارد، اردوغان چنین روحیه ای ندارد و بی مهری ها را به این آسانی فراموش نمی کند. برای همین پیش بینی می شود گرایش او به شرق بیش از پیش شود؛ و این می تواند فرصتی به ما بدهد که از این رویکرد او بهره ببریم و با توسعه همکاری ها با دولت او اقدامات عملی به سود منافع کل منطقه انجام دهیم.