وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
تسلط مجدد طالبان بطور عمده به دو عامل بستگی دارد یکی عامل داخلی که این مقال در صدد توضیح ان نیست و دیگری عامل خارجی.عامل خارجی این تسلط دوباره طالبان به روابط ناسالم بین المللی و عدم هماهنگی منافع قدرتها بر می گردد.لازمیست بدانیم که تعامل قدرتها فقط منفعت محور بوده و هیچگونه پرنسیب بزرگ انسانی دران نقش ندارد.ظهور،توسعه و تسلط این گروه تروریست معلول نقش تعیین کننده مناسبات ناسالم بین المللی است نه یک امر مستقل و دارای اصالت وجودی.همین عدم هماهنگی ،فقدان پرنسیبهای انسانی حاکم بر این روابط و تعامل ابزاری با سرنوشت افغانستان از سوی قدرتهای منطقه ای و بین المللی بستر مساعدیست برای ظهور و رشد گروههای تروریستی و فاشیستی مانند طالبان.تروریسم یک ریشه عمیق در درون قدرتهای حاکم و انگیزه های ناسالم در سلسله مراتب این قدرتها دارد و هیچگاه بدون این عامل و بدون تغذیه ازین عامل تروریسم متولد نمیشود.
یک گروه تروریست بدون اتکای پنهانی به یک قدرت خارجی نمیتواند عرض اندام کند و الا به سرعت سر به نیست خواهد شد.طالبان وقتی همه انواع نظامهای متعارف و موازین حاکم میان جامعه بین المللی را مردود و حرام میشمارند پس چگونه قدرتها و جامعه بین المللی ازانها توقع دارند تا موازین حقوق بشری،دیموکراتیک و اخلاق مدنی را رعایت کنند؟طالبان در انچه عملا انجام میدهند دروغ نمیگویند بلکه این جامعه بین المللیست که توقع غلط و کاذبانه از طالبان دارند.طالبان مطابق با سرشت و طبیعت دگمهای خود عمل میکنند و انها را پنهان هم نمیکنند.ازین بابت قدرتهای دارای نفوذ و به اصطلاح جامعه بین المللی اشکارا با یک فریبکاری و خیانت به تسلط مجدد طالبان کمک کردند و به سرکردگی امریکا به تروریسم مشروعیت و وجهه بخشیدند.ازینجا فساد جامعه بین المللی به همان پیمانه ایکه اشکار است نومید کننده نیز هست.نوام چامسکی در شرح عوامل تروریسم حکایتی را ذکر میکند ازین قرار*روزی محافظان امنیت دریایی رییس گروه دزدان دریایی را گرفتار و به حضور امپراطور اوردند.امپراطور خطاب به رییس دزدان دریایی گفت ،شما امنیت دریا ها را برهم زده و اموال تاجران را به تاراج می برید.رییس دزدان دریایی به جواب امپراطور گفت جناب اعلیحضرت حرفه من و شما یکیست فقط فرقش درینست که شما نفرات بیشتر دارید.هر نظام سیاسی یک حربه تعیین کننده و تضمین کننده قدرت را در دست دارد که بدون ان هستی اش در خطر قرار دارد زیرا حیات سیاسی اش وابسته به همین حربه اصلی است.انکار وجود و نفی حقوق زنان همان حربه اساسی و خط قرمز طالبان محسوب میگردد.بدون احکام دست و پاگیر و قوانین زنجیر کننده امر بمعروف و نهی از منکر نظام طالبان وجود نخواهد داشت.طالبان قدرت انحصاری و نا محدود میخواهند،این امر بدون دیکتاتوری مطلق و اسارت کامل مردم شدنی نیست.
خواست رعایت حقوق زنان و موازین حقوق بشری توسط طالبان از سوی جامعه بین المللی یک دروغ شرماور و مشمأز کننده است.رعایت همه حقوق زنان در حیات اجتماعی رخنه ویرانگری در حصار قدرت طالبان می اندازد.رعایت حقوق زنان به دنبال خود بصورت منطقی ایجاب گشایش در بسا عرصه های دیگر نظام سیاسی را می نماید که برای طالبان قابل تحمل نمیباشد چون این گشایشها راه زوال طالبان را هموار خواهد کرد.رکن اولین و بنیادین همه حکومتهای دینی متکی بر شریعت،به تعبیر خود شان،تحمیل همین محدودیتهای دست و پاگیر بر زنان است که حکومت دینی بدون ان ،بزعم خودشان، فلسفه وجودی خود را از دست میدهد.چون این نوع حکومت چیزی دیگری برای عرضه کردن بمردم ندارند.حکومتهای دینی متکی اند بر تکالیف و بارکردن روزافزون این تکالیف بر مردم نه بر مسوولیت.تحمیل و تطبیق همین محدودیتهای امربه معروف و نهی ازمنکر شاه فنر و شاه کلید تضمین قدرت است.جامعه بین المللی با این خواسته اش ازطالبان بقول حافظ حلقه اقبال نا ممکن را می جنباند. اگر جامعه بین المللی کمترین صداقتی در کارش داردباید کلیت دستگاه قدرت طالبان را مورد تحریمهای فوری و کامل قرار دهد تا این گروه ویرانگر فلج گشته و مجال کارایی خود را از دست بدهد.جامعه بین المللی کمکهای بشردوستانه را بهانه تعامل دوامدار خود با طالبان ساخته است.امریکا با این شیوه میخواهد هم به نعل بزند و هم به میخ تا برخلاف عقل و شواهد انکار ناپذیر باز هم چهره انسانی از خود به جهان نشان دهد.شاید تعجب نمایید که چگونه جامعه بین المللی با اینهمه غوغای دیموکراسی و حقوق بشر فرصت سلطه مجدد برای طالبان تروریست را فراهم نمود اما این امر هیچ تعجبی ندارد زیرا همه تابو ها و خط قرمز های متکی بر پرنسیبهای انسانی در روابط قدرت در جهان از میان رفته اند و همه نقابها فرو افتاده اند.
