طلب نان ازدیگران، فزونی یافته ودردست گدایان لقمه نانی نمی گذارد.اینک حکومت دزدان وزراندوزان دَرِدیگری برای فقراونان جویان گشوده است: یک گردۀ (کلیه) خود را بفروشند تا چندی با تحمل درد های طاقت سوز، لقمه نانی برای خود وفرزندان آواره وگرسنه به دست بیاورند.
کارنامه های ستمگران کنونی،قصرداران بیگانه با روزگار اشک آمیز بی سرپناهان، کبک وبودنه خوران ارگ نشین بی پروا در برابر گرسنه گان؛برزشتی هاوپلشتی هایی اسلاف شان که برنسل های پیشین ومردم دردآشنا تحمیل کرده اند،پیشی می گیرند