داؤدزی صاب؛مارا یاد ترافراموش!

این حضرت عمر خان داؤد زی در سال های ماضی وقتی در جمعی از ورشکسته گان و بیماران دالربنام شورای ثبات و حراست افغانستان  حضور پیدا می کرد وبا فرمائیشات داهیانه خویش محافلی را تبرک می بخشید برای ارباب قدرت نیز مشوره ها ، تعویذی و نسخه ای ارائیه می فرمود.یکی از نسخه های بسیار مجرب و تک وپطره ایی  که جناب داؤد زی بر مبنای تجاربی از گذشته در مقام ریاست  دفتر حامد خان کرزی ، سفارت در پاکستان ووزارت داخله افغانستان  برای ارگ نشینان بالخصوص داروغه اشرف خان غنی ارائیه نموده بودو درمحافل” سیأ “سی و مطبوعاتی آنرا بنام سفر به ترکستان نامیدند . حضرت عمرخان  داؤد زی چنین  فرموده بود :

برای تحقق صلح راه حل داخلی است. حکومت های ما بخاطر حکومت ها گفتم که من نیز درآن شامل بودم ، یک اشتباه را  نموده بودند فکر میکرد که پاکستان برای ما صلح خواهند آورد این اشتباه بود کسی را که تو آنرا دشمن می خوانید چگونه از آن توقع داری که به تو صلح بیاورد !!دشمن با تو دشمنی میکند و برای تو صلح را نه می آورد .اگر یاد شما باشد من چندی قبل در جائی گفته بودم بلکه روزیکه بحیث وزیر داخله خدا حافظی می نمودم در سخنرانی وداعیه خود در خطاب به  رئیس جمهورگفته بودم که به اسلام آباد کشکولی را نبر و از آنها صلح طلب نکن ! زیرا این راه را ما آزموده ایم و ما تا مرزو سرحدی که رفته ایم تو هرگزرفته نه میتوانی به آن سرحد ! مگر هیچ نتیجه نداد باز برایش گفته بودم که ” این راهی که میروی به ترکستان است “اما امروزآنرا کمی تغییر میدهم”این راهی که تو میروی به گورستان است “می گوئیم برادرعمرخان ! خیال می کنی که  با گذشت عمری وچند سالی و رونق معاملات تجاری آن بزرگوارعوام زبان بسته ای فرمائیشات شما را که بالاتر از طلا است فراموش میکند و ما هم که از جنس همان عوامیم سخنان گهربار تان را از یاد میبریم ؟ بلا نسبت کور خوانده ای ! بدان که هنوز با ویروس مهلک دالری مصاب نه شده ایم و میگوئیم ما را یاد فقط ترا فراموش ! جهت اطلاع تان باید به عرض برسانیم که ما ازبرکات قرن بیست ویکم این را یاد گرفته ایم که جهان مانند یک دهکده ای کوچکی است که  برعلاوه آن  سخنان گهرباری که شما ویاهم  هرمرشد  دیگری بر زبان می آورید یکجا با انگیزه بیان فرمائشات شما درآنسوی عالم میشنویم و بر آن پی میبریم .وقتی پس اززیارت مبارک تان از اسلام آباد که در کسوت نمائنده خاص رئیس غنی در امور اجماع منطقوی و “ریأ “ست دارالانشای شورای صلح افغانستان دررأس یک قافله موسوم به صلح  به آن بلاد تشریف فرما وبه کابل برگشته بودید سخنان آنحضرت را که در مغائرت کامل  به فرمائشات موسوم به ” سفــر به ترکـستان ” که در ماضی و دریک نشست دیگری از تشنه گان قدرت ارشاد فرموده بودید شنیدیم وبا خود و در محضر مبارک تکرارأ به عرض رساندیم که ” مارا یاد فقط ترا فراموش ” این فرمائیشات تان در تناقض کامل با آنچه که چند سال ها قبل ارشاد فرموده بودید یکبار دیگر اینجا ودرهمین محضر به عرض  میرسانیم . در این فرمائیش امروزی که فرموده اید :

….همه مردم آنها (پاکستان ) باید بشنود که برادران افغان شان از آنها چه میخواهند و چه توقع دارند ؟ چه گلایه ها دارند چه مشکل دارند ما خواستیم این صدا برسد ….درنتیجه مذاکراتی که ما داشتیم صحبت های که داشتیم درروز اول هم وزارت خارجه پاکستان یک بیانیه ویک اعلامیه خوب داد صدا کرد سر طالبان که بدون مذاکره ء رویاروی با دولت افغانستان راه حل دیگری وجود ندارد دوروز سه روز بازهم ….اعلامیه خود را تکرار کردند …..دیروز یا همین چند ساعت گذشته ما بیان مولانا صاحب فضل الرحمن را هم دیدیم در مطبوعات ….که وی هم موقف خود را روشن کرد و حرفی از ” جهاد “ و ” جنگ ” نبود  او هم حتی از فرهنگ صلح صحبت میکرد و صدا کرد سر طالب ها که اگر مذاکره با امریکا ضروری است مذاکره با دولت افغانستان ضروری تر است و شما بینشینید رویا روی با دولت افغانستان مذاکره کنید .

همین موقف تا چندی قبل نبوده اولین باراست که با این لحن بیان آنهم با صدای امریکا که به سطح بین المللی انعکاس پیداکرد ..ما بدون آنکه براین تناقض گوئی های حضرت عمرخان داؤدزی  تبصره ای بنمائیم فقط میگوئیم آقای داود زی شرم هم چیزی خوبی است و ما را یاد فقط ترا فراموش !