موضعگیری های متضاد وپارادُکسیال سیاسیون افغانستان

اینکه مارشال دوستم چقدر آدم خوب یا بد است و آمریکا چقدر یک کشور خوب یا بد است مورد بحث نیست، بلکه مورد بحث موضعگیری متناقض و متضاد سیاسیون در قبال این شخص و این کشور است.از داکتر نجیب الله ریس جمهور سابق گرفته تا حضرت مجددی تا استاد ربانی، تا حکمتیار، تا ملا عمر، تا کرزی، تا داکتر غنی همه وهمه جنبش ملی و جنرال دوستم یا معاون او جنرال ملک را هر یک به نوبه خود به گرمی در آغوش گرفتند، کسی برای بقای قدرت او را رتبه جنرالی داد،سی به او لقب خالد بن ولید داد، کسی او را فرزند خواند، کسی با اوشورای هماهنگی ساخت،کسی او را معاون ریاست جمهوری ساخت،

زشت تر اینکه کسی او را برای بقای قدرت، رتبه مارشالی داد ودیگری درمخالفت بااین رتبه مارشالی در روی استیج تنبان خود را از تن بدرآورد.برعکس جز تعداد محدود این آقایون همه در مجالس خصوصی، گروهی، حزبی و قومی جنرال دوستم را جنایتکار، گلم جم، کمونیست، کافر، ملحد، وغیره القاب نیز یاد میکنند.جالب اینکه همان بزرگان و رهبرانی که مارشال دوستم را یک زمان در آغوش گرفتند با مارشال دوستم یک یا چند قفس جنگ خونین هم نموده اند.حال بیاید در مورد موضعگیری متناقض و متضاد این آقایون در قبال آمریکا کمی صحبت نمایم، آمریکا از زمان جنگ سرد و جنگ علیه روسها یکی از دوستان و متحدین نزدیک تمویل کننده ما مجاهدین کرام تلقی می‌شد که منظم نماینده های سیاسی احزاب مجاهدین در پشاور، اسلام آباد و حتی واشنگتن با آمریکایی ها مجالس دوستی برپا میکردند. اگر از واقعیت نگذریم گذشته از نصرت خدا و فداکاری مجاهدین پا برهنه و شکم گرسنه همان راکت های سکر و استینگر، مواد لوژیستیکی و پول دالری آمریکا بود که جنگ ما مردم افغانستان علیه روسها را به پیروزی «جنجالی!» رسانید.خوب دقت کنید: تعداد کثیر اعضای بلند پایه حکومت خلقی ها بشمول وزیران آنها که یک زمان شعار مرگ به آمریکا سرمیدادند و مجاهدین را «د امپریالیزم تالی ستی!» خطاب میکردند حالا خود شان در آمریکا یا یکی از کشور های عضو ناتو پناهنده هستند یا از اینکشور ها کمک های سوسیال اخذ میکنند، همینطور رهبران مجاهدین هم که یک زمان بیشترین کمک های آمریکایی ها را می‌گرفتند علیه آمریکا بیانیه های انقلابی میدهند، هکذا کسیکه

توسط آمریکا به کرسی ارگ ریاست جمهوری تکیه زد و سیزده سال تمام در حضور عساکر آمریکا ریس جمهور افغانستان بود حتی بادیگاردانش آمریکایی ها بودند او هم دعوای شیربودن در مقابل آمریکا کرد و گفت هرگاه جنگی بین آمریکا و پاکستان واقع شود طرف پاکستان ایستاد میشوم، «عجب! هم نمک آمریکا را میخورند و هم جهت عوام‌فریبی اکت های قهرمانی ضد امریکایی میکنند».همینطور طالبان کرام برای معاون جنبش ملی افغانستان یعنی جنرال ملک در اسلام آباد قصر مرمرین فراهم کردند و معاون جنبش ملی را در آغوش گرفتند همان طالبان همیشه به جنبش ملی و ملیشه های ازبک به چشم دشمن درجه یک خود مینگرند، همان طالبان کرام که به گفته خود شان علیه آمریکا جنگیدند حالا با دریافت بسته های چهل میلیون دالری ادعا میکنند که ما با آمریکایی ها دشمنی نداریم، آمریکا دوست استراتژیکی ما هستند (از بیانات خلیفه حقانی)،

حتی عباس استانکزی افشا ساخت که مذاکرات و دوستی ما با آمریکایی ها در خفا از سال ۲۰۰۷ شروع شده بود که با تأسیس دفتر قطر علنی شد و با امضای قرارداد دوحه این دوستی با آمریکا به مرحله تکاملی خود رسید.عجب جهاد و جنگ علیه متجاوزین! جنرال رازق چهره ضد پاکستانی کشته میشود و در عین صف جنرال میلر قوماندان متجاوزین زنده می ماند حتی پوچ مرمی هم به تنش اصابت نمیکند.

به یاد داشته باشید که اگر فردا نماینده آمریکا به کابل برود و اعلان کند که ما با طالبان به توافق رسیدیم که باید در افغانستان حکومت همه شمول بسازیم اگر از الف تا به یا بزرگان و رهبران حتی همان کسانیکه بیشتر اکت های ضد امریکایی میکنند اولتر به دیدار نماینده آمریکا میروند چنانچه قبل از تسلیمی کابل به طالبان آوازه بود که با طالبان حکومت موقت ائتلافی و همه شمول ساخته میشود همه سیاسیون و رهبران شان اززلمی خلیزاد و«جنرال سکات میلر» در دفاتروخانه های خود به گرمی استقبال میکردند ویا به ملاقات آنها درسفارت آمریکا نوبت می‌گرفتندجواب خیلی ساده است و آن اینکه رهبران و بزرگان افغانستان هیچگاه دوستی و دشمنی شان حصول رضای خدا و در راستای منافع علیای کشور نبوده و نیست، همه موقف گیری ها، جنگ ها، جهاد ها، سربریدن ها، ویرانی ها، جوانان بیسواد را آماده حملات انتحاری ساختن ها و سایر فعالیت ها برای منفعت شخصی و گروهی و رسیدن به قدرت و ثروت بود و بیشتر این موقف گیری های متضاد و متناقض برای حریف کوبی و جنگ های داخلی.به لحاظ خدا بیائید دشمنی ها و دوستی های خود را برای رضای خدا و منافع علیای کشور نمایم نه منافع شخصی، قومی و گروهی.