نوروز خوش آیین و حکومت های انحصار طلب و خود کامه معاصر !

حکومت های انحصار طلب را دو گروه رهبری می کنند:
اول: کسانی که تمام آمال و آرزوهای شان تنها برآورده شدن لذت های مادی است، که دراین زمینه دولت مردان کشورما ازهمۀ دولتمردان دنیا سبقت جسته و ریکارد شکستند.دوم: دیندارانی اند که خود را سرگرم اشغال های فکری می سازند، گویی در امور بی ارزش و پیش پا افتاده تخصص دارند، و اینها نیز در مصروف سازی خود و افکار عمومی در امور بی ارزش از همگان پیشی گرفته اند.در این شب وروز که غرش آسمان از آمدن نوروز خبر می دهد ودر اغوش خویش حامل اعتدال ربیعی است وبرای ان هایی که اندیشه دارند واز اندیشیدن لذت می برند پیام اعتدال می رساند، وبا هوای صافش بر روح وروان معطر اندیشان تاثیر می گذارد وان ها را به شور ووجد می اورد ودرختان، از فرط مسرت اشک شوق می ریزند وزمستان دیدگان تبسم بهاری بر لبان شان هویدا می شود وبا نغمه طرب انگیز پرندگان وشرشر جویبارها خستگی روحی

وجسمی ادمی در می رود، در چنین ایام مبارکی دل مشغولی های اشغال فکران بیشتر شده و برای منحرف سازی افکار عمومی از ناکامی ها، فساد وبی عرضگی حکومت، جام غضب خویش را برسر بهار و نوروز می ریزند و برای مردم چنان وانمود می کنند که همه چیز در کشوردرست به پیش می رود و تنها چیزی که مانده همانا تجلیل از نوروز است که مانع پیشرفت و ترقی شده است…

تمام درهای بی عدالتی و فساد و دین ستیزی وروسپیگری بسته شده وازرسانه های استعماری که هرگونه اخلاق انسانی را به حراج گذاشته اند،هم خبری نیست ومردم همگی به نان ونوا رسیده اند وتنها چیزی که باعث نا امنی وفقروبدبختی گردیده ومانع گسترش اسلام ناب نیزشده است تجلیل از نوروز است!.
نوروز! بیا و گل برافشان وطرح نو درانداز!
ما از اندیشه های زمستانی ومنجمد خسته شدیم!
با نسیمت بر روح وروان ما بوز تا پیام اعتدال در سرزمین ابتذال نهادینه شود!