رسالت ما و هشداربه ملت !

نیک می دانم که ملت باز در یک خواب زمستانی سر به بالین غفلت نهاده و هیچ گونه علاقه مندی به وقایع سیاسی در وطن نشان نمی دهند،ولی با آن هم من نمی خواهم که جنایات گرداسان قرن را در وطن نا دیده بگیرم و می نویسم حتا اگر هیچ فایده ی هم جز راحت وجدان خودم نه داشته باشد. هستند کسانی که با کمال مباهات از امنیت در افغانستان زیر سلطه طالبان سخن گفته کنج های دهن شان تا دیده ها از فرط شادی راه پیدا می کند. امنیت تحت نظام های زورگو و مستبد کدام پدیده ی تازه نیست و چندان هم قابل توصیف نیست. در المان هم در زمان هیتلر امنیت حکم فرما بود. امنیتی که با قتل، کشتار، سنگسار، شلاق زدن، به زندان افگندن، زنان را بی عزت نمودن، به ناموس تجاوز کردن، به زور تفنگ تحمیل گردد، کدام ارزش اخلاقی و اجتماعی ندارد. مگر دیده های تاریک نگر شما گرسنگی، ناداری، فقر، بیچاره گی، افسرده گی، بی کاری اکثریت مردم را نمی تواند ببیند؟. مگر نمی بینید که با حذف زنان از عرصه های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و تعلیمی از یک جهت نیمه ی پیکر جامعه را مفلوج ساخته اند و از جانب دیگر با تربیه فرزندان کشور زیر نظر زنان بی سواد، بی دانش و از اجتماع به دور آتیه ی چند نسل دیگر را به تباهی کشانده اند؟. آیا نمی بینید که اقتصاد کشور فروپاشیده و توانائی مقابله با یک انقراض حتمی از دست می دهد؟. آیا نمی بینید چند ملای خالی از علم و دانش در راس ادارات دولتی قرار گرفته و شالوده نظام دولتی یک کشور را فرو می ریزد؟. این گونه افرادی که خود در غندی خیر نشسته و از مزایای زندگی در کشور غیر اسلامی لذت می برند وبه زورسوته هم حاضرنیستند به کشوربرگردند، به آن های مانند که ” به جسم خود حاضربه سوزن زدن نیستند وبه بدن دیگر جوال دوز را تیز می کنند”.