وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
اینکه چه “روزی ” شاید برسد که تمامی افغانها در نظام سهیم شوند از مباحث کلیدی وزیر بنائی میباشد که حکمای سلف از تبار طالبان برای پاسُخ به آن ، دود چراغها خورده ، استخوانها خورد کرده ،هریک به فرا حور حال و مقال ، مطالبی بیان فرموده عمرعزیز شانرا به ما و شما داده ، رخت دیار فانی به دیار باقی کشانده اما حکایت همچنان باقی است . اما حالأ که همه به رحمت حق پیوسته ویا هم مشغول شنیدن قصیده های آنچنانی طلبای کرام در وصف بهشت و حور و غِلمان اند و در راه احیایی مجد تمدن اموی و سنت های قبل از اسلام یعنی زندگی در قصرهای مجلل و یادی از بهشت موعود وآنرا مبدل ساختن به این جهان اند دیگر چاره ای نداریم مگر از قول ذبیح الله مجاهد خود مان جمله ای نقل کنیم و به این امید وار باشیم که دنیا به امید خورده می شودوبدانیم که چند نسلی از جامعه زخمی به امید روزی که تمامی افغان ها در نظام سهیم شوند زندگی خواهند کرد و به ابدیت خواهند پیوست .جناب ذبیح الله خان مجاهد در پاسخ به پرسش یکی از حاضران جلسه که پرسیده بود : مجاهد صاحب محترم ! شما فکر نه میکنید که اکنون یک فرصت خوبی است که برای حضور در نشست دیگر دوحه آن عده از مشکلات که داخلی بوده و مشکلات اساسی و بنیادیی ما اند و مشکلات ملی ما میباشند که شما هم به آنها اشاراتی نمودید آنرا حل وفصل کنیم یک جرگه ملی را یا به هر نام دیگری که باشد و هراسمی که شما بر آن بگذارید برای حل وفصل مشکلات داخلی آنرا فرا خوانیم و آنرا حل وفصل نمائیم تا در نشست های آئنده دوحه با دست پر و دل آرام وحل وفصل مشکلات داخلی حضور پیداکنیم .! ذبیح الله خان مجاهد در این باره چنین جواب داد : کدام پرسشی که جاجی صاحب مطرح کرد ، بلی این هدف عمده ما هم باید باشد اما استراتیژیی امارت اسلامی این است که درباره مسائل داخلی به هیچکسی اجازه نه دهیم . دیگر آن وقت سپری شده که در مسائل داخلی افغانستان بیگانه ها مداخله کنند . همچنان من با پرسش برادری که میگویند امارت اسلامی در کنفرانس بن حضور نداشت اگر حضور میداشت جنگ دوام نه میکرد من با این نگاه مخالفم زیرا در کنفرانس بن کرسی ها تقسیم می شد اگر برای ما کرسی و مقام داده می شد ما جهاد نه میکردیم ؟ اگر در کنفرانس بن دعوت هم می شدیم به بن نه میرفتیم …اکنون که بعضی هااشتراک در حکومت رامی خواهند دو گروه مردم اند یکی هم افغانهای اند که در افغانستان صلح و ثبات می خواهند و شیرازه اقتصادی افغانستان را می خواهند آغوش افغانستان بروی همه باز است تمامی افغانها از ین سرزمین اند اینجا حق زندگی را دارند ، حق امنیت را دارند ، حق عزت و بودوباش دارند حتی در آئنده حق سهم در نظام را دارند هیچکسی نه میتوانند این حق را از مردم افغانستان بگیرد ما هم این حق را نه میگیریم ! 
البته آن عده مردمی که به خارج فرار کرده یا هم به نحوی در مخاصمت قرار داشتند برای آنها نیز ما کمیسیون تماس را تشکیل داده ایم اینجا اگر می آیند به آنها اجازه داده ایم ولی اگر تصؤر شان این باشد که قدرت را تقسیم کنیم و بگوئیم که این کرسی مال شما و این وزارت از شما باز به یک خطر دیگری مواجه میشویم که گویا باید افغانستان آباد نه شود و افغانستان به تقسیم و گروه بندی ها برود پس به یک میدان اختلافاتی که قبلأ متأسفانه داشتیم برویم و در یک کشور در یک روز دوتا انتخابات باشند و دوتا رئیس جمهور اعلام شود به این وضعیت زمینه مساعد میگردد بهتر است افغانستان تا چند مدت به همین وحدت رها شود که وحدت خود را خوب مستحکم خود را یقینی بسازد بعدأ باز عرصه سیاسی بسیار باز است هرکس میتواند مبارزه بکنند و در آبادی نیز سهم بگیرند ولی امارت اسلامی با هیچکسی دشمنی ندارد اینکه عفو عمومی اعلام شد همه افغان ها باید بیایند به وطن خود زندگی کنند وارج و قیمت هر افغان انشأالله درک هم میشود و توجه هم میشود .
حضرت ذبیح الله مجاهد طی همین خطبه مطبوعاتی به مطلب بسیار ، بسیار مهم تاریخی و درعین حال مجهول و مجعول “سیأ” سی اشاره کرد که گویا اگراز طالبان در کنفرانس تاریخی بن که پس از حادثه درد ناک یازدهم سپتامبر درشهر بن پایتخت آلمان از سوی ایالات متحده امریکا وشرکای بین المللی اش ترتیب یافته بود دعوت بعمل می آمد و به قول اکثر تحلیلگران،افغانستان که مسائیل را از دید گاه ساده اند یشانه مینگرند و در بسیاری تحلیل های که برای بحث بر سرکنفرانس تاریخی بن بر میزهای مدور فرا خوانده میشوند و میشدند چنین می انگاشتند که گویا اگر در کنفرانس بن از طالبان دعوت می شد افغانستان گُل وگلُزار ووضعیت طوری بود که به قول معروف “خیرما وخیرشما ” بود البته در این باره نیز اکابری از ایالات متحده امریکا بویژه زلمی خلیلزاد نیز اظهاراتی داشته است که موئید فرمائیشات ذبیح الله خان مجاهد اند ایشان دربخشی از گفتگوبا شبکه تلویزیونی طلوع که به بهانه بحث بر کتاب اش که آنرا فرستاده نام گذاری نموده بود تدویر نموده بود . و قتی ژورنالیست ورزیده جناب لطف الله نجفی زاده از ایشان این پرسش را مطرح کردند که چرا در کنفرانس بن طالبان و حزب اسلامی بخش کنفرانس نبودند در حالیکه ما پانزده سال بعد در تلاش این هستیم که با طالبان و حزب اسلامی گفتگو کنیم ؟ چنین ارشاد فرمود : شما سوال مهمی کردید برای ازین که بعضی ها تبصره کردند که خوب می بود اگر طالبان هم در بن می بودند اما اگر به یادداشته باشید وقتی که کنفرانس بن دائر شد جنگ هنوز دوام داشت جنگ ختم نه شده بود قندهار هنوز فیصله نه شده بود طالبان هنوز هم خود را حکومت مشروع افغانستان میدانیستند وآغای ابراهیمی یک چیزی که در کتاب هم نوشته نه کردیم می خواست کنفرانس بن اصلأ در قطر دائر شود در پایتخت یک کشور اسلامی ؛وباقطری ها مطابق صحبت سفیر قطر در جامعه ملل که به من وقتی که سفیر بودم در جامعه ملل گفت و امیر قطر به پیشنهاد جواب آغای ابراهیمی گفت که ما حاضر هستیم قبول کنیم که کنفرانس در قطر صورت بگیرد و تمامی مصرف اش بدهیم اما یک شرط داریم آن این است که طالبان هم بیایند آغای ابراهیمی مطابق گفته سفیر قطر خنده کرد که شما اگر آنها را بیاورید برای اینکه آنها حاضر نیستند که بیایند و اشتراک کنند . به فکر من غیر عملی بود که طالب ها در کنفرانس بن می آمدند .وقتی لطف الله نجفی زاده ژورنالیست شبکه تلویزیون طلوع از ایشان پرسیدند که حزب اسلامی چطور ؟ 
آقای خلیلزاد در پاسخ گفتند که درباره حزب اسلامی دو فکر است یکی اینکه حزب اسلامی در کنفرانس حضورداشت تقریبأ !چون گروپ قبرس که در بن بود و از چهار گروپی که در آنجا بودند یکی گروپ روم ، گروپی به اصطلاح اتحاد شمال ، گروپ پیشاور وگروپ قبرس ؛ پشت گروپ قبرس کسانی که بسیار نزدیک هستند به حکمتیار و حال در میانجگری میان حکومت وآقای حکمتیار رول دارند در گروپ قبرس بودند ، یکتعدادی بودند مثلیکه هنوز هم عادت بدی بعضی ها دارند که یک پای اینجا ویک پای در آنجا ! آنها هم اشتراک میکردند و هم اشتراک نه میکردند این به اصطلاح بازیی بود که آنها در آن مصروف بودند . پس مسأله آقای حکمتیار آن قدر مطرح نبود چون حدث زده می شد که یکی از گروپ ها توسط خوشاوندان اش ( داماد ) اش آقای همایون خان جریر ساخته شده بود و درآنجا تشریف داشت . سخنان آقای زلمی خلیلزاد درست بر آنچه که ذبیح الله خان مجاهد بیان داشت بصورت دقیق مهر تائید گذاشت .اما هنوز هیچکسی منجمله آغا ذبیح الله خان مجاهد نه میدانند در حالیکه سرنوشت کشور افغانستان از همان آغاز کودتای انتقام گیرینده ۲۶ سرطان ۱۳۵۲ برهبریی مرحوم داؤد خان که علیه پادشاه سابق انجام داده بود در دست شبکه های استخباراتی جهان قرار داشت و هنوز هم قرار دارد آقای ذبیح الله خان مجاهد از کدام جهاد سخن میگویند ؟ با درد ودریغ که از طالبان به عنوان یک پروژه استخباراتی و گارد امنیتی بیگانه ها بویژه سازمان جهنمی اطلاعات آرتش پاکستان برای کشتار بسیاری از بیگناهان استفاده شد که عملیه با جهاد تفاؤت اساسی دارد
