وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
برای اینکه این شباهت ها واقعیبینانه بررسی شود به مستندات و شواهد ذیل توجه فرمائید: ذهنیت تمامیتخواهی و یکه تازی خلقی های دیروز آنها را واداشت تا رفیق های همسنگر خود یعنی پرچمی ها و باقی گروه های شامل حزب دیموکراتیک را بنام های مختلف به حاشیه برانند و خود یکه تاز میدان تمام امتیازات و قدرت لشکری و کشوری را به دست بگیرند. فقط چند ماه از پیروزی کودتای خونین خلقی ها علیه حکومت داود نگذشته بود که خلقی ها نخست رفیق های پرچمی خود را از وطن بنام سفیر به خارج گسیل داشتند و بعد بنام دزدان سفارت آنها را معرفی کرده فراری ساختند و تعداد دیگر شانرا نیز در کابل زندانی نمودند. خلقی های برای حاکمیت مطلقه و تمامیت خواهی از هیچ نوع تلاش و تبلیغات علیه همه احزاب و گروه های سیاسی افغانستان دریغ نه ورزیدند چنانچه از طریق یگانه رادیو تلویزیون آنوقت درامه مسخره آمیز «مداری و شاگردش!» را با چنین الفاظ کوچه بازاری همه روزه پخش می‌کردند، دقت کنید: در آن درامه مداری از شاگردش سوال میکرد که: «جمبوری! ته ما پیژنی چه زه څوک یم؟ بعد جمبوری جواب میداد که: جی استاذ! ته د کار غل، د دربار مل، د کارگرانو اجل، خو نوم یی ده کارمل،» و برای اینکه خلقی ها حریفان «دست راستی!» یعنی مسلمانان را نیز ضربه بزنند و از کشور فرار نمایند تا بتوانند در اینکشور حکمرانی تک حزبی نمایند در همان «درامه مداری!» شاگرد مداری از استاد خود سوال میکرد که:
دوستانیکه سن شان از چهل و پنج سال بالا است این درامه را به آن الفاظ کوچه بازاری آن به یاد دارند. همچنان اگر دوستان به یاد داشته باشند در هفته نخست بعد از کودتای ثور نورمحمد ترکی اولین ریس جمهور خلقی ها علیه مردم فتوای جهاد صادر کرد، خوب به یاد دارم که از طریق اخبار انیس و روزنامه «انقلاب ثور» فتوای جهاد علیه مردم چنین با خط درشت نوشته شده بود: «اخوانیان (اخوان الشیاطین!) د امپریالیزم تالی سټی دی او موږ له هغوی سره جهاد اعلان و,» خدا شاهد که به همین عبارت و به همین الفاظ اعلامیه جهاد علیه مردم را نشر کردند. در نزد خلقی ها هر هموطن مظلوم ما که ریش می‌داشت و نماز میخواند اخوانی پنداشته میشد، هزاران نفر را بنام اینکه ریش داشتند و نماز میخواند به نام اخوانی زندانی و به کشتارگاه سوق دادند، در حالیکه ده فیصد آن زندانیان هم اخوانی نبودند، دردا و حسرتا که با آن سیاست خشونت آمیز خود مردم را یا در کوه ها بالا کردند و یا هم مهاجر ساختند. خلقی ها جنگ علیه تمام احزاب را در اولویت کاری خود قرار داده بودند. همینطور زمانیکه طالبان کرام برای بار دوم قدرت را تحت توطئه توافق نامه دوحه تصاحب کردند جنرال مبین عضو کلیدی امارت اسلامی واضح علیه بعضی مردم چنین اعلان جهاد کرد:
«فلان …. خلکو سره باید د بنی قریظه په شان چلند وشی او سرونه یی کت/ قطع شی!». همانطوریکه دیروز خلقی ها مردم را بنام های اخوانی، اشرار، ضد انقلاب، چوچه خمینی وغیره قتل نمودند و یا مجبور به فرار کردند امروز طالبان نیز مردم را بنام های کارمند امنیت جمهوریت، همکاران اشغالگران، ترجمان کافرین، پولیس مخفی جمهوریت، کافر، منافق، مرتد، جمعیتی، نظاری، جنبشی، وغیره قتل و یا فرار میدهند و حتی زشتر از زمان خلقی ها کار را از مردم گرفتند، دروازه مراکز تعلیمی بانوان را بستند، نان مردم را از نزد شان گرفتند، خس دزدان و مرغ دزدان را بنام اینکه دزد هستند دستان شانرا قطع میکنند و یا روی شانرا سیاه میکنند، برعکس دزدان بزرگ میلیون دالری را چون وجوهات مشترک با ایشان دارند در آغوش گرفتند که داکتر فاروق وردک دزد مکتب ها، آن دزد دیگر دزد پول حاجی ها، و آن خلقی بزرگ جنرال دولت وزیری و چندین تن دیگر خلقی ها مشت نمونه خروار است. طالبان کرام فعالیت همه احزاب را ملغی و به تعداد ده ها حزب راجستر شده در وزارت عدلیه را منحل اعلان کردند. زمانیکه در یک خانه یک برادر همه میراث پدر را تنها تصاحب کند و علیه سایر اعضای خانواده ظلم و خشونت انجام دهد سایر اعضای خانواده مجبور میشوند تا هندو را ماما گفته از کافرین طلب کمک برای نجات خود مینمایند. ناگفته نماند که عین ذهنیت تمامیت خواهی و یکه تازی را داکتر غنی هم داشت، داکتر غنی برای اینکه همه صلاحیت ها نزد خودش باشد در کنار وزیران و وزارت ها وزیران موازی در ارگ نیز مقرر کرده بود. به لحاظ خدا! بیائید از یکه تازی، از تمامیتخواهی، از حکمرانی تک حزبی و تک قومی بگذریم، بیاید به رای مردم و انتخابات رجوع کنیم، افغانستان خانه مشترک همه شهروندان آن است باید همه در آن خاک احساس مصونیت و آرامش کنند و خود را در حکومت شریک بدانند و الی به ولهی که تاریخ باز هم تکرار میشود.
