وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
میگویند متعلمی انشاء خود را خواند ومعلم با عصبانیت به او گفت؛این چه انشائی است که نوشته ای؟ کدام احمق بی شعوری همچنین انشائی می نویسد؟! متعلم با قهروغصه درجواب استاد گفت استاد اجازه است ؟! چرا به پدرم دشنام و فُحش میدی؟!
هنوزدعوای زرگری میان اذناب کمیشن کاران انتخابات پایان نیافته بود که دومین سلسله فهرست طویلی ازچهره های معلوم الحالی که اکثریت شان عامل این همه خونریزی ها و بدبختی ها اند از بلند گو های خانقاه ارگ بلند شد و در زمره اجماع مقدسه ملی و اختراع تازه و بکر دومین متفکر جهان که با هزاران عذر توده های محروم افغانستان برسم و سنت نلسن ماندلائی ریاست حکومت افغانستان را پذیرفته است به ثبت رسید .
تا این جای قضیه ، البته امر مهمی واقع نه شده است ایشان با توجه به صعود روز افزون قیمت ها دست نوازش بر سر همه بزرگان بینوا ی کشید که اگر بخت بر ایشان یاری کرد که در این شهر پرکرشمه و خیابانهای آلوده بر دروغ وفریب که هر شائعه قیمت و بهایی دارد اندکی نصیب آنها نیز شود . گرچه باید گفت « هرچه از دوست میرسد خوب است گرهمه سنگ و همه چوب است .»
اما گاه باید سنگ و چوب دوست را گرفت وبوسید و گفت اسمی که امروز بنام عضو شوری مشورتی برای صلح اعلام میگردد فردا همچون توپی را شلیک خواهند کرد که در بازگشت خود همه ما را متلاشی میکند . کسی نیست که بگوید آخراکثریتی از آنها عامل این وضع تاروتاریکی است که ما در آن غوطه میخوریم حتی بیشتر شان با کلیماتی چون صلح ، دموکراسی ، حاکمیت قانون و امثال آن نسبت خوبی ندارند و به مانند کارد و گوشت اند .
اما ازآنجا که تظاهر بر کلیماتی چون دموکراسی ، حاکمیت قانون، حکومت مردم بر مردم ، انتخابات و ازین قبیل شعار ها در بازار مکاره سیاسی به بهای بالا قیمت گذاری شده وآنرا همچون تسبیح ورد زبان ساخته اند . در اینکه رسیدن به صلح واقعی اجندا و نقشه راه همه مبارزان راستین است تردیدی نیست اما در اینکه از پله های نردبان صلح چه کسانی و با چه توشه ای بالا خواهند رفت جای تردید و سوال است . شرائط سیاسی و اجتماعی کشور ما شرائط نهایت پیچیده ای هست وویژه گی های وجودی همه شخصیت های حقوقی وحقیقی که در تلاش صلح اند نیزنهایت پیچیده تر! لهذا کاملأ طبیعی و قابل پیش بینی است که کسی علی الرغم برخی شا ئیستگی های فردی و حتی طی نمودن مسیری که قبلأ بر آن نرفته است اما آنرا به خواست و علاقه بعضی حلقه های فرصت طلب و طماع می پیماید نتیجه آن چیزی نیست که برآن بنام صلح حساب باید باز کرد . سرانجام خود وی در آن فضای تاریک مافیائی گرفتار میشود و در نهایت کار تمامی واقیعتها را از همین زاویه و همین مجرا شناسائی و ارزیابی خواهد کرد .
بنابراین اکنون با هشداری بزرگ و سنگینی مواجهیم و پرسش سنگین و عظیم رویاروی ماست . رئیس حکومت وحدت ملی تا اکنون روی کدام ” خط” حرکت کرده و پس از این با چه خطی حرکت خواهند کرد ؟ دست های اجرائی رئیس حکومت وحدت ملی برای رسیدن به صلح کدام اند ؟ و کسانی که همراه یا در پی او از پله ای صلح صعود میکنند چگونه کسانی میباشند ؟ آیا براستی هم این هیأ ت مشورتی صلح بیش از همه میان خود به صلح وتفاهم رسیده اند ؟
نکند دوباره همان آش و همان کاسه ! نکند افراد یا جمعی را که امروزبا چهره های مهذب ترازحقوق بشرولباس وآب وتابی خوش خط وخال تر از انبیأ (علیهم السلام ) فردا و پس فردا برپلکان قدرت با شمشیر های آلوده بر خون ظاهر شوند .! تنها پاسخ چاره ساز این افکار وابهامات وسوالات آن است که باید حضرت رئیس حکومت وحدت ملی با پایان دادن به این کمیدی و این جمعی از کمیشن کاران خاتمه دهد و دورنمای فضای پیرامون خویش را به عنوان نقشه راه رسیدن به صلح راستین را ترسیم کند .
