سرور ومستی ماباکشته شدن سمیع الحق که وی پدر طالبان بود!!

آیا براستی هم ملا سمیع الحق عامل بدبختی افغانستان بود؟

چقدر شعور سیاسی ما بلند است!!!!

قصه گویان عجب داستان های می سازند، میگویند یک ماما فوت کرد ، مستقیما دوزخ رفت، در آنجا در کنار مژدهء جمال زاده جایش دادند، ماما رو را بطرف آسمان کرد که یا الله این پاداش کدام عمل نیکم است، غیبی صدا آمد که این پاداش عمل نیک تو نیست، بلکه جزای گناه های مژده جمال زاده است که باید با تو یکجا باشد!

خداوند بر حال ما رحم کند که همه در دنیا شهادتنامه بهشت را داریم و اصلا متوجه گناهان و بدبختی های خود نیستیم، تحلیل ها و برداشت های ما نیز مانند دیگر کار ها و موقف گیری های ماست که همه عالم بر ما میخندد و ما اصلا بخود نمی گیریم .تنها اگر همین آرشیف چند ساله شبکه خنده طلوع را یکبار مرور کنیم و با غیرت آنرا تماشا فرماییم ،می بینیم که از ریس جمهور گرفته تا آخرین فرد چقدر مسخره عمل کردیم و موقف گرفتیم.

همه مسرورند که عامل بدبختی های افغانستان، پدر معنوی طالبان ، مفتی اعظم طالبان و فلان ابن فلان کشته شد ،حالا دیگر افغانستان راحت می شود و فردا ما به قله های پیروزی بلند می شویم!!!!!حتی در میان این آدمهای خوشباور و ساده اندیش، دانشمندان و نویسندگان بزرگ و ریس و وکیل و وزیر را هم می بینم که در این دلزار تحلیل های بوی ناک دست و پا می زنند و این همه حقایق جامعه ما را نمی بینند.برادرانم بوجود آمدن طالبان پاداش نیکی های پاکستان نه بلکه جزای گناه های بزرگ ماست که مرتکب بزرگترین اشتباهات شدیم و با فهم غلط و قدم های غلط به اینجا رسیدیم.

آیا وضعیت قبل از طالبان را فراموش کردید؟؟!!!

خانه جنگ ، بی ثباتی ، خونریزی و صدها مصیبت دیگر …….که قلم از نوشتن آن خجالت می کشد.استاد ربانی ریس دولت اسلامی بود اما فرمانش از ارگ در پل محمود خان نمی چلید ،حکومت وقت سه سال ،تمام زور خود را زد، سه پوسته مخالفین حزبی خود را از دهمرنگ دور گرده نتوانست ،همین جنرال خان محمد خان ،که اکنون نامش را از بس نیکویی پیوند داده ایم اشتر برده نمی تواند، پسری را بنام ننگیالی به نکاح گرفت و همین بلدوزر کرزی گل آغا خان شاهد نکاحش بود،

تنها از قندهار تا کابل ٣٨۶ پاتک باجگیری وجود داشت، فریاد زنان و أطفال به آسمانها رسیده بود و ظلم بیداد می کرد و همین فرشته های کنونی ، که مولوی سمیع الحق را عامل بدبختی و بحران افغانستان می نامند،بخاطر قدرت یکدیگر را می کشتند.

در همین هنگام فریاد علما به ریاست مولوی ذاکری از قندهار در اعتراض به نکاح رسمی ننگیالی توسط قوماندان قول اردوی آنوقت قندهار بلند شد و به حکومت در ١٣ ماده ،شرطنامه و اعتراضیه پیش کردند که با وجود قبول شدن تمام شروط توسط ریس جمهور وقت، نسبت شرایط بد آنزمان عملی نگردید و تحریک طالبان به میان آمد که بعدا طبعا داخل حلقات استخباراتی منطقه شد و تا حال این روند به بدترین شکل ادامه دارد.

عامل بوجود آوردن طالبان و تمام این بدبختی ها بدون تردید خود ما هستیم که هیچ وقت حقایق را قبول نکرده ایم و بخاطر منافع شخصی خود تا کجا کجا که سقوط ننمودیم .بیاید برف بام خود را بر بام دیگران نیندازیم و بخود آیم،خوشحالی در کشته شدن مولوی سمیع الحق نه تنها آنکه درد ما را دوا نمی کند بلکه بر غلفت ما می افزاید.لازم است تا عوامل اساسی معضله جستجو شود و بخاطر حل بحران کار های بنیادی صورت بگیردآیا می دانیم که مشکل ما با پاکستان چیست؟

آیا می دانیم که غربی ها از ما و کشور ما چی می خواهند؟ آیا می دانیم که حکومت افغانستان یک شرکت سهامی بین المللی است و رهبران وی همه فروخته شده هستند؟یا آهسته آهسته این همه ذلت و غلامی را قبول کردیم؟اگر نمی دانیم پس چرا تحقیق نمیکنیم و قبل از آنکه چیزی را بدانیم مانند أطفال دهن پاره می کنیم؟!!!!!!!اینجا مشکل بر سر تقسیم و بین قدرت های بزرگ است نه بین افراد و نوکر نوکر ها که کشته شدن افراد و یا زنده ماندن شان مشکل ما را حل و فصل کند