وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
دیدگاه نواندیشی : استاد سیف الرحمن ابراهیمی آموزگار در پوهنتون و یکی از تحلیلگران نامور سیاسی جامعه افغان است که با تحلیلهای ناب خود درباره مسائیل پیچیده و بغرنج چهاردهه فاجعه افغانستان ابراز نظر می فرمایند . طبیعی است که تربیون نواندیشی نیز به مثابه منبر همه عدالت خواهان و استقلال طلبان افغانستان و جهان تحلیل ها و بررسی های ایشان را به دیده قدر مینگرد و با سپاسگذاری ازاین همکارگرامی آنرا بدون آنکه دیدگاه مانرابدان بیافزائیم به کمال میل به نشرمیرسانیم این هم شما و این هم تحلیل جناب استاد سیف الرحمن ابراهیمی !وقتی جناب آقای راحل موسوی مجریی برنامه سیاسی تلویزیون جهانی تمدن از ایشان در مورد تخلیه وواگذاریی پایگاه بزرگ باگرام و مسائل اطراف آن می پرسد آقای ابراهیمی استاد پوهنتون و تحلیلگرسیاسی در پاسخ آن چنین تحلیل می کند .دررابطه به اینکه تخلیه پایگاه بزرگ باگرام یک امتیاز هست یا نیست من شخصأ فکر نه میکنم که از لحاظ نظامی ، از لحاظ اقتصادی و از لحاظ سیاسی یک امتیاز بزرگ باشد اما این نماینگر شکست امریکا در افغانستان و خروج غیر مسؤلانه امریکا از افغانستان هست ولی از لحظ ازینکه افغانستان از لحاظ یک کشور اسلامی به عنوان یک کشوری که باید استقلال اقتصادی و سیاسی داشته باشد واگذاریی زندان باگرام آخرین نماد اشغال در افغانستان که از طرف امریکای ها بود این اختتام پیدا کرد
واین جای خرسندی و خوشی است برای تمامی افغانها ، اینکه طالبها بیشتر امتیاز را گرفته میتواند و یا دولت افغانستان ؟ فی الحال خو اینها گفتند که میدان هوائی باگرام زندان بزرگ امریکائی ها که بود این را به دولت افغانستان سپردند اینکه میتواند این را نگهداری بکند وحفاظت بکند شاید در آئنده روشن شود
وقتی آقای بشیر هاتف از ژورنالیست های شبکه تلویزیونی ژوندون مسأله وعده کمک نظامی و اقتصادی ایالات متحده امریکا را به بحث گرفت این موضوع به صورت اصولی و درعین حال حقوقی از سوی جنرال صادق شینواری به عنوان کارشناس امور نظامی و امنیتی چنین پاسخ گفته شد که :آنها یعنی امریکائی ها گفته اند که ما با این حکومت ( حکومت مشترک برخاسته از توافق نامه سیاسی ) کمک های ما نرا ادامه نه میدهیم بلکه ما کمک را با افغانستان انجام می دهیم ! این جا باریکی وجود دارد وقتی ژورنالیست پرسید که این حرف را چه کسی و کجا گفته است آقای صادق شینواری در جواب گفت : ببینید خود حکومت امریکا میگویندکه ما این کمک ها را با افغانستان میکنیم !……چرا دعوت از آنها این مقدار سرد بود ؟ چرا اساسات دیپلماتیک در نظر گرفته نه شده بود ؟ ….اجازه دهید که از استاد بپرسم ؟ استاد شما در هردو مسأله یکی در مورد تشریفات و پروتوکول !
همچنان جنرال صاحب میگویند که سند تحریری وجود ندارد در باره تعهدات دوکشور انجام گرفته است و این باید سندی باشد که سازمان ملل هم براجرای آن نظارت کند .استاد ابراهیمی در جواب گفت : از دوبعد باید این سفر را مورد مطالعه قرار دهیم که این سفر چرا در چنین حالت که همه روزه ولسوالی ها به سقوط مواجه میشوند ؟ من فکر میکنم که این سفر به خواست زمامداران افغانستان صورت گرفته بود که ما به امریکا می آئیم اما حکومت امریکا این را قبول نه میکرد زیرا گفتگوهای صلح دوام داشت و در آن مذاکرات طوری وانمود می شد که گویا امریکا با توجه به موافقتنامه ای که با طالبان امضأ نموده است یک طرف واقع میگردد .اکنون که طالبان در جنگ پیشرفت میکنند ولسوالی ها به سقوط مواجه می شوند و قدرت می یابند و آن تیوری ها را نقش برآب میسازد که گویا نیروهای مسلح افغانستان میتوانند از حریم خود دفاع کنند بدون آنکه خارجی ها مداخله کنند میتوان معادله قدرت را دیگر گون ساخت ! خوب اکنون این معادله مبهم است زیرا برخی ولسوالی ها را که طالبان سقوط داده بودند دوباره از سوی حکومت واپس گرفته شده است ولی نه میتوان از این واقیعت انکار کرد که طالبان این ظرفیت را نشان داد که میتوانند در میدان جنگ نیز به اهداف خویش نائل آیند .
این سفر که به خواهش حکومت افغانستان ترتیب یافته بود روی همین سبب نیز سرد به نظر آمد در تشریفات چنانچه شما خود نیز دیدید .حتی میان هیأت افغانی نیز اختلافاتی بود که وزیر خارجه افغانستان نیز در این سفر اجازه نیافت .البته آزمائیش بیماریی کرونا یک بهانه بود که شخص اتمر هیأت را همراهی نکند .زیرا این ها در یک توافق دیگری در اینجا جابجا شده اند نه گذاشتن صالح صاحب هم اختلافات ذات البینی شانرا افشا ساخت یعنی نشان میدهد که برای ایالات متحده امریکاچه کسی جاسوس بزرگ وچه کسی جاسوس کوچک است
چه کسی با امریکا روابط بسیار نزدیک دارد و چه کسی روابط اش ضعیف اند.بیایم به بعد دوم این سفر که اگر بگوئیم از لحاظ تشریفات دیپلماتیک ضعیف بود واز تشریفات دیپلماتیک بی بهره بود خودیک حقوق دیپلماتیک است ویکی هم تشریفات ! حقوق دیپلماتیک از برخی ضمانت های بین المللی بهره مند اند اما تشریفات ریشه درنزاکت ها دارند که حقوق نه میباشند .میشود هیچکسی به میداهوائی جهت استقبال نه ایند این حق نیست که تو مطالبه اش کنی شما هم میتوانید که عمل بالمثل انجام دهید که واکنش با تأسف واکنش المثل افغانستان در حالی است که رئیس جمهور ما در صف سربازان استاده میشود . 
ازین وضعیت چنین استنباط حاصل باید کرد که ما کشوری نیستیم آن گونه استقلال داشته باشیم که با امریکا به صورت واضح تشریفات و حقوق دیپلماتیک را ازآنها مطالبه کنیم یعنی ما درحال حاضر درچنین موقفی نیستیم . اما معاهده را شما دیدید که ما با امریکا قرار داد استراتیژیک وسائر قرارداد های امنیتی داشتیم کدام یکی از آنها عملی گردید ؟ وقتی در سطح بین المللی قرار دادها انعقاد می یا بند هیچگاه از ضمانت های جهانی برخوردار نه میباشند تنها سازمان ملل آنگاه قرار دادی را تضمین میکند که مطابق ماده ۱۰۲ منشور سازمان ملل متحد در دارالانشای این سازمان به ثبت رسیده گردد باز آنگاه از صبغه بین المللی برخوردار میگردد . اینکه دو کشور با هم قرارداد امضأ میکنند واکنش بالمثل ضمانت اجرائیوی آن میباشد در حقوق و مناسبات بین الدول چیزی وجود ندارد که اگرچنین قرار دادی نقض میگردد به یکی از نهاد های بین المللی مراجعه کرد و پرسید که فلان قرار داد چرا نقض گردیده است ؟ یعنی بهترین ضمانت اجرائیوی آن عمل بالمثل میان کشورهاست که اگر طرفی قرار داد را نقض کرد جهت دیگری ازقرارداد نیز ازاجرای تعهداتش سر باز میزند . 
زیرا هر قرارداد مسؤلیت های دو جانبه را داشته میباشد . در قرار دادهای افغانستان و امریکا ما یعنی افغانستان به امریکا ضرورت داشتیم آنها بصورت یکجانبه شرائط خویش را بر ما تحمیل کرده بودروی همین اساس اینجامسأله تضمین بین المللی مطرح نیست وه هم کسی آنرا ضمانت میکند . وقتی مجری برنامه از آقای ابراهیمی توقع از این سفر را مطرح کرد که آیا آن توقعاتی که ازین سفر وجود داشت برآورده گردید ؟ آقای ابراهیمی تحلیلگر امور سیاسی افغانستان گفت : ببیند شما عکس العمل امریکا را ببینید که بسیاراز تشریفات لازم برخوردار نبود درساحه نظامی سخن نه میگویند و آنچه که سه عشاریه سه میلیارد دالر کمک های متداوم خود امریکا از سالهای سال بدینسو می پردازند برای اینکه در اینجا نظام سقوط نه کند ویاهم برای یک بحران دیگری زمینه سازی صورت نه گیرد که بازکنترول آنرا ازتوان کشورهای منطقه و ایالات متحده امریکا نه میباشد .شما ببینید درساحه نظامی هیچگونه سخن نه میگویند واین راهم نه میگویند که ما ازارتش ونیروهای امنیتی حمایت خواهیم کرد فقط براین اکتفأ میکند که سه عشاریه سه میلیارد دالربه شما کمک میکنیم 
