وب سایت نواندیشی به ویب سایت خبری تحلیلی نواندیشی خوش آمدید
گزارش های موثقی وجود دارند که ارتش اشغالگر پاکستان شب ۱۸ مارچ ۲۰۲۴ دریک حمله انتقام جویانه از انجام عملیات تروریستی که در وزیرستان شمالی انجام یافته بود و در آن چند تن از افسران ارتش به قتل رسیده بودند بر مواضع مختلفی درمیان خاک افغانستان حملات هوائی نمودند که به گفته سخنگوی طالبان از اثر آن سه زن و سه کودک به قتل رسیده اند .
در اعلامیه ای که از سوی ذبیح الله مجاهد سخنگویی دائیم انلائین طالبان به نشر رسیده است گفته شده که : جانب پاکستان ادعا کرده که در این حملات شخصی را به نام عبدالله شاه هدف قرار داده است، درحالی که فرد متذکره در پاکستان می باشد. همچنان درمنطقه مذکور دردو سوی خط یک قوم زندگی می کنند که روزانه رفت و آمد و خویشاوندی دارند.ارتش پاکستان طی بیانیه ای اعلام داشتند که آنها به شمول عبدالله شاه محسود یکی از فرماندهان تحریک طالبان پاکستان تعدادی از تروریست ها را ازپا درآورند .
اما شخصی که خود را عبدالله شاه و از فرماندهان تحریک طالبان پاکستان معرفی میکند با انتشار ویدیویی می گوید که وی در تمامی دوران جنگ با ارتش پاکستان در وزیرستان بودوباش داشته است و هرگونه دعوای ارتش پاکستان باطل میباشد .
میگویند در قدیم وندیم یک سپاهی لافوکی که با کس دیگری جنگ کرده و بر زمین افتاده بود وقتی مادرش وی را در حال بسیار بدی دید در خطاب به وی با چیغ بلندی گفت برو توهم دریشی ات را برتن کن ! اکنون حکایت ملا یعقوب مشهور به مجاهد نیز چنان است که در برابر حملات جنگنده های ارتش پاکستان بر مناطقی از خوست و پکتیکا و کنر دریشی نظامی ستر جنرالی را بر تن کرده و گویا برای پاکستان و ارتش نیرومند اشغالگر آنکشور زور وبازو نشان میدهد .
هیچکسی نه میتواند انکار کند که بیش از چهار دهه بدینسو همه داشت ونداشت کشور تاریخی افغانستان که مفتخر به تاریخ نسبتأ طویلی از رویارویی با استعمار و حامیان منطقوی شان است به تاراج رفته است وهویت این ملت سرافراز را نیز در حلقومی از دیپلوماسی ناقص استخباراتی فروبرده اند . شاید چنین است که با پیش گذاشتن هرگام نظامی و عملیاتی دُچار نوع سرگیچی عجیبی می شویم باید بگوئیم که تمامی مبارزان و مجاهدانی که برای آزادی کشور بیشترین قربانی ها را متحمل شده بودند آرام ، آرام معتاد به ثروت و قدرت شدند . طالبان آخرین باز مانده گان نسلی ازهمین مبارزان و مجاهدانی بحساب می آیند که در برابر اشغال خونین اتحاد جماهیر شوروی سابق از سرزمین شان دفاع میکردند و پس از ده ها توطئیه و نیرنگ به عنوان بریگاد ها و نگهبانان آمین و صادق منافع استخباراتی کشورهای گوناگون بویژه پاکستان وارد افغانستان شدند وبرقدرت سیاسی کشور تکیه زدند.طالبان با اعلام امارت خویش در مغائرت با قرار داد ننگین دوحه قانون اساسی نافذ در حکومت اشرف غنی را ملغی ، دروازه های پوهنتون ها و مراکز علمی را بروی زنان و دختران بالاتر از صنوف ششم ” تا امر ثانی ” مسدود نمودند . حضور طالبان برمسند قدرت سیاسی جامعه افغانستان و بهره زائد الوصف تبلیغاتی و سیاسی که حتی بزدل ترین و ناشناخته ترین دشمنان افغانستان از آن کسب میکرد بهترین تجربه ای است که در حوزه حقوقی و سیاسی نزد همه فعالان به جامانده است جای شگفتی است که در شرائط حساس و باریکتر از مو برای کشور وملت ما برخی از فرزندان این میهن جنگزده یعنی طالبان که در اسارت استخباراتی به سرمی بردند مصاب به سرگیچی های مزمنی گردیدند بدون شک حضور طالبان یکجا با گروه های تروریستی که از اقصای جهان به نام جهاد با کفار و اشغالگران به منطقه بویژه به کشور پاکستان آورده شده بودند بر مسند قدرت “سیأ” سی درافغانستان ازبرنامه های به شمارمیرفت ومیروند که حکومت های کشورهای منطقه بویژه پاکستان رابه اهداف استراتیژیک شان میرسانند 
اکنون سوال اینجاست که چگونه میتوانیم بخاطر تثبیت وتعیین جایگاه شرافتمندانه ملت آزاده خود در ساختار تمدن بشری و نگهداری از استقلال و آزادی از این تجارب و اندوخته های تلخ استفاده ببریم ؟ چگونه باید با شناخت از نیازمندی های واقعی ملت و مردم خود بدرد بخورترین ارزشهای سیاسی وفرهنگی دیگران را در کوره ای ازتاریخ وتمدن خود ذوب کنیم ؟ چرا ملت ومردمی که برای آزادی و عدالت قربانی ها داده اند خون “برادر برای برادر” را حلال می شمارند !این یک واقیعت است که ظاهرأ همه ما حضور خود در مسند قدرت را با عرضه اندیشه های دینی که ریشه در تاریخ کشورافغانستان دارد توجیه و رهنمائی میکنیم اما این نیز یک واقیعت تلخ روزگار ما پنداشته می شود که سرنوشت اندیشه ها را نیز در میان همه نیروهای تحؤل طلب رقت بار ساخته است . آنهای که متولیان فکری و “سیأ ” سی در این جامعه پنداشته میشوند هیچگونه حرفی برای گفتن ندارند برای حضور و ادامه وضعیت کنونی خود بر گفتمان متحجرانه ای از عصر حجر تمسک می جویند .ونزدیک به سه سالی است که طالبان برمسند قدرت “سیأ”سی تکیه زده وتولیت وحکمرانی مملکت را در دست گرفته اند و حق نیز چنین است که به تحلیل بنشینیم و آنچه را که در طی دوری از مادر وطن بر ما گذشته است حلاجی کنیم و پاسخ اینکه چه باید کرد ؟ را دریابیم . طبیعی است که اگر راه پیشرفت و مشارکت همه ساکنان جغرافیای بنام افغانستان را درتعیین سرنوشت شان فراهم نه کنیم ملت خروشان و مردم عصیانگر افغانستان خود راه را خواهند گشود اما باز دیرخواهند بود ، لهذا باید چراغ راه مردم زحمتکش افغانستان شد و از آنها ملتمسانه خواست که بیایند جوهر تعیین سرنوشت را که از سالهای سال بدینسو در اسارت مافیای استخباراتی قدرت های بیگانه بود با آشکهای خویش لمس کنند . اینجاست که همه شهروندان کشوراعم از مردان وزنان دلیر وطن ، اقوام گوناگون افغانستان اعم از تاجیکهای آزادی خواه ، هزاره های استوار ، پشتون ها ی شجاع ، ، ترکمن ها و ازبک های عدالت طلب وغیره هکذا پیروان مذاهب گوناگون و ادیان دیگر مانند سیکها وهندوهای میهن دوست ، یهودان و مسیحیان سلحشورافغان که ازهزاران سال بدینسو درقلمروی به نام های آریانای بزرگ ، خراسان و افغانستان کنونی به دنیا آمده و در دفاع از آن قربانی های فروانی متقبل شده اند خودرا در آئینه تاریخی آن بنگرند و در تعیین سرنوشت نیز نقش داشته باشند .
برای انجام چنین مأمول ضروریست که قبل از همه مسوده قانون اساسی افغانستان که در آن همه شهروندان و ساکنان این خیطه حقوق ووجائب شهروندی را به عنوان شهروندان و صاحبا ن اصلی این سرزمین خواب ها و آرزوهای شانرا تعبییر نمایند توسط گروهی از علمأ و دانشمندان شناخته شده ای در عرصه حقوق و جامعه شناسی تسوید و پس از آن دریک گردهم آئی بزرگ و تاریخی با هر اسمی که باشد به تصویب مردم افغانستان برسد . برای مقابله و به جانشاندن دشمنان وطن و همسایه های حریص و طماع و سهم گیریی در تمدن جهانی لازم است نه تنها دروازه های پوهنتون ها و مجامع عالی آموزشی بروی همه شهروندان اعم از زنان سلحشور ومردان آزاده باز گردد بلکه به تأسیس پوهنتون ها و مراکز عالی تحصیلی که با علوم جدید و مدرن مجهز باشند اقدام عملی نمایند . آنگاه هیچ کشوری بزرگ یا کوچک منجمله کشور پاکستان جرئت حمله بر افغانستان را نخواهند کرد .
